Przejdź do zawartości

Tytanian ołowiu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tytanian ołowiu
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

PbTiO3

Inne wzory

PbO·TiO2

Masa molowa

303,07 g/mol

Wygląd

żółtawy proszek

Identyfikacja
Numer CAS

12060-00-3

Podobne związki
Podobne związki

Tytanian baru

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Tytanian ołowiu, PbTiO3nieorganiczny związek chemiczny, mieszany tlenek ołowiu(II) i tytanu(IV)[1]. Stosowany m.in. jako materiał ceramiczny o właściwościach ferroelektrycznych i piezoelektrycznych. Jego temperatura Curie wynosi 493 °C (w tej temperaturze zachodzi przejście I rodzaju do stanu paraelektrycznego).

Nanotechnologia

[edytuj | edytuj kod]

Tytanian ołowiu jest wdzięcznym materiałem do produkcji nanokrystalitów. W ich wypadku temperatura Curie maleje wraz ze zmniejszaniem rozmiaru kryształów[2]. W przypadku nanokryształów można zapisać wzór na temperaturę przejścia w postaci:

gdzie C=256 K·nm, TC(∞) – temperatura przejścia w „dużym” krysztale (bulk), a D – rozmiar kryształu w nanometrach.

Wynika stąd że wielkość krytyczna wynosi w tych kryształach około 9,1 nm, tj. poniżej tego rozmiaru kryształy tytanianu ołowiu nie mogą wykazywać ferroelektryczności.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. N.N. Greenwood, A. Earnshaw: Chemistry of the elements. Oxford; New York: Pergamon Press, 1984, s. 1121. ISBN 0-08-022057-6.
  2. W L Zhong, B Jiang, P L Zhang, J M Ma, H M Cheng, Z H Yang. Phase transition in PbTiO3 ultrafine particles of different sizes. „J. Phys.: Condens. Matter”. 5 (16), s. 2619–2624, 1993. DOI: 10.1088/0953-8984/5/16/018.