Przejdź do zawartości

Tyłomózgowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tyłomózgowie człowieka

Tyłomózgowie (łac. rhombencephalon) – ostatni z trzech (obok przodomózgowia i śródmózgowia) pierwotnych pęcherzyków mózgowych, rozwojowa część mózgowia kręgowców. Z tyłomózgowia powstaje móżdżek i rdzeń przedłużony[1][2].

U człowieka tyłomózgowie w okresie piątego tygodnia rozwoju zarodkowego ulega podziałowi na tyłomózgowie wtórne (zamózgowie), z którego powstają móżdżek i most oraz rdzeniomózgowie, z którego powstaje rdzeń przedłużony.

Stanowi odruchowy ośrodek kaszlu, wydzielania śliny, połykania, automatyczne ośrodki oddychania, hamowania skurczów serca, wydzielania potu, naczyniowo-ruchowy i inne.

Móżdżek wytwarza niewielkie impulsy odpowiedzialne za lekkie fizjologiczne napięcie mięśni szkieletowych (tonus).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Andrzej Jasiński, Układ nerwowy ośrodkowy, [w:] Henryk Szarski (red.), Anatomia porównawcza kręgowców. Część druga, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1987, s. 337, ISBN 83-01-02274-4.
  2. Maria Śmiałowska: mózg kręgowców. W: Encyklopedia biologiczna. Czesław Jura, Halina Krzanowska (red). T. VII: Mo–Oś. Kraków: Agencja Publicystyczno-Wydawnicza Opres, 1999, s. 45–46. ISBN 83-85909-46-X.