Ulica Dowcip w Warszawie
| Śródmieście Północne | |||||||||||||
 Ulica Dowcip, widok z ul. Czackiego | |||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||
| Długość |
110 m[1] | ||||||||||||
| Przebieg | |||||||||||||
| |||||||||||||
Położenie na mapie Warszawy  | |||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |||||||||||||
 52°14′14,7″N 21°00′53,9″E/52,237431 21,014972
| |||||||||||||
Ulica Dowcip – ślepo kończąca się ulica w Warszawie odchodząca od ul. Czackiego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Ulica została przeprowadzona w latach 1882–1884 na posesji Adolfa Szmidta przy ul. Czackiego i nazwana Dowcip z racji sprytnego wykorzystania zapisu hipotecznego dającego prawo do widoku na ogród księży misjonarzy, zlokalizowany po wschodniej stronie ulicy Mazowieckiej. Zapis ów przysługiwał posesji przy Mazowieckiej 8, zamykającej zaułek.
Zabudowę ulicy w czasie jej wytyczenia stanowiły cztery kamienice wybudowane według projektu Józefa Piusa Dziekońskiego, przyporządkowane numeracji ul. Czackiego. Ponieważ Adolf Szmidt nie był w stanie spłacić dużego kredytu zaciągniętego na ich budowę, zostały one wystawione na licytację. Jedną z nich nabył minister spraw zagranicznych II Rzeczypospolitej, Eustachy Kajetan książę Sapieha.
Cała dawna zabudowa ulicy została zniszczona w okresie 1939–1945. W okresie powojennym ulicę obudowano współczesnymi domami.
W 2018 pod nr 4, w budynku należącym dawniej do Telekomunikacji Polskiej, otwarto Kapsuła Hostel – największy w Warszawie hotel kapsułowy[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Mapa Warszawy [online], Urząd m.st. Warszawy [dostęp 2023-11-26].
- ↑ Michał Szaflarski. Kto śpi w hotelowych kapsułach?. „Gazeta Stołeczna”, s. 3, 3 grudnia 2018.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jarosław Zieliński: Atlas Dawnej architektury ulic i placów Warszawy, tom 2. Towarzystwo Opieki nad Zabytkami, s. 134. ISBN 83-9066291-4.