Ulica Marii Curie-Skłodowskiej w Krakowie
| Stare Miasto | |||||||||||||
 Widok na zachód. | |||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||
| Długość |
130 m | ||||||||||||
| Przebieg | |||||||||||||
| |||||||||||||
Położenie na mapie Krakowa  | |||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |||||||||||||
 50°03′46,0″N 19°56′49,0″E/50,062778 19,946944
| |||||||||||||
Ulica Marii Curie-Skłodowskiej – ulica w Krakowie, w dzielnicy I, na Wesołej.
Łączy ulicę Radziwiłłowską z ulicą Westerplatte. Jest jednojezdniowa.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W roku 1890 rozparcelowano tzw. Ogród Krzyżanowskiego (którego szczątki znajdują się do dziś przy ulicy Westerplatte) i wytyczono wówczas na tym terenie kilka ulic, m.in. obecne ulice Marii Curie-Skłodowskiej i Radziwiłłowską, wybudowane stopniowo w latach 1891–1896. Ulica Marii Curie-Skłodowskiej otrzymała w 1892 roku nazwę ulicy Pańskiej[1].
W tamtym czasie ulica miała zostać nazwana ulicą Radziecką, lecz Rada Miejska Krakowa odrzuciła wówczas proponowaną nazwę. W 1951 roku, ulica została nazwana imieniem polsko-francuskiej uczonej i dwukrotnej laureatki nagrody Nobla w dziedzinie fizyki i chemii, Marii Curie-Skłodowskiej[1].
Zabudowa[edytuj | edytuj kod]
Po północnej stronie ulicy:
- ul. Marii Curie-Skłodowskiej 2 (ul. Westerplatte 8) – kamienica. Projektował Jan Zawiejski, 1890[a].
- ul. Marii Curie-Skłodowskiej 4 – kamienica. Projektował Beniamin Torbe, 1891.
- ul. Marii Curie-Skłodowskiej 6 – kamienica, 1893.
- ul. Marii Curie-Skłodowskiej 8 – kamienica, 1893.
- ul. Marii Curie-Skłodowskiej 10 – kamienica. Projektował Karol Knaus, 1884.
- ul. Marii Curie-Skłodowskiej 12 – kamienica, XIX wiek.
Po południowej stronie ulicy:
- ul. Marii Curie-Skłodowskiej 1-3 (ul. Westerplatte 9) – kamienica. Projektował Jan Zawiejski, Wandalin Beringer, 1890–1892[b].
- ul. Marii Curie-Skłodowskiej 5 – kamienica. Projektował Zygmunt Luks, 1896[c].
- ul. Marii Curie-Skłodowskiej 7 – kamienica[d].
- ul. Marii Curie-Skłodowskiej 9 – kamienica. Projektował Beniamin Torbe, 1891.
Opracowano na podstawie źródła: Gminnej ewidencji zabytków – Kraków[2].
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
ul. Marii Skłodowskiej-Curie 1, Kamienica (proj. Jan Zawiejski, Wandalin Beringer, 1890–1892) -
ul. Marii Skłodowskiej-Curie 2, Kamienica (proj. Jan Zawiejski, 1890) -
ul. Marii Skłodowskiej-Curie 5, Kamienica (proj. Zygmunt Luks, 1896) -
ul. Marii Skłodowskiej-Curie 7, Kamienica -
ul. Marii Skłodowskiej-Curie 9, Kamienica (proj. Beniamin Torbe, 1891) -
ul. Marii Skłodowskiej-Curie 12, Kamienica (XIX w.)
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ 11 czerwca 1990 wpisana do rejestru zabytków nieruchomych
- ↑ 1 grudnia 1989 wpisana do rejestru zabytków nieruchomych
- ↑ 20 listopada 1991 wpisana do rejestru zabytków nieruchomych
- ↑ 26 sierpnia 1992 wpisana do rejestru zabytków nieruchomych
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Elżbieta Supranowicz: Nazwy ulic Krakowa. Kraków: Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego PAN, 1995, s. 151. ISBN 83-85579-48-6.
- ↑ Gminna ewidencja zabytków – Kraków. [w:] Biuletyn Informacji Publicznej [on-line]. bip.krakow.pl. [dostęp 2024-03-17]. (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Marii Curie-Skłodowskiej, ulica. W: Nazwy ulic Krakowa. Kraków: Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego PAN, 1995, s. 151. ISBN 83-85579-48-6.