Ulica Miodowa (obraz Bernarda Bellotta)
| |
| Autor | |
|---|---|
| Data powstania | |
| Medium | |
| Wymiary |
84 × 107,5 cm |
| Miejsce przechowywania | |
| Miejscowość | |
| Lokalizacja | |
Ulica Miodowa – obraz autorstwa włoskiego malarza Bernarda Bellotta (Canaletta), namalowany na płótnie w 1777.
Opis
[edytuj | edytuj kod]Obraz przedstawia ulicę Miodową widoczną z rogu ulicy Senatorskiej. Z lewej strony widać pałac Biskupów Krakowskich, a za nim nieistniejący obecnie wczesnoklasycystyczny pałac Teppera z roku 1774, dzieło Efraima Szregera. Z prawej strony późnobarokowy pałac Branickich zbudowany według projektu Jana Zygmunta Deybla w 1744. W głębi widoczny jest jeszcze barokowy pałac Krasińskich, wzniesiony w latach 1677–1694 przez Tylmana z Gameren. Ulicę Miodową wypełniają mieszkańcy Warszawy, środkiem ulicy jedzie wytworna karoca, stoją grupy rozmawiających osób, po prawej stronie uliczni gapie, handlarze rycinami, żebracy. Canaletto świetnie uchwycił różnorodność typów ludzkich i dał doskonały obraz osiemnastowiecznej Warszawy.
Ulica Miodowa jest jednym z serii 22 wizerunków Warszawy, namalowanych przez Bernarda Bellotta, nadwornego malarza króla Stanisława Augusta i dokumentalistę życia stolicy. Obraz służył jako podstawowe źródło ikonograficzne do odbudowy po II wojnie światowej pałaców Biskupów Krakowskich i Branickich. Seria widoków Warszawy Canaletta do 1822 znajdowała się na Zamku Królewskim[1], potem wywieziona do Rosji, zwrócona Polsce w 1922. Po odbudowie Zamku powróciła na swoje dawne miejsce.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Ulica Miodowa. Zamek Królewski w Warszawie. [dostęp 2018-12-03]. (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Malarstwo Polskie, AURIGA, Warszawa 1984.