Ulica ks. Piotra Skargi w Warszawie

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ulica ks. Piotra Skargi w Warszawie
Targówek Mieszkaniowy
Ilustracja
Ulica ks. Piotra Skargi na odcinku pomiędzy św. Wincentego i Świdnicką.
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miejscowość

Warszawa

Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Ulica ks. Piotra Skargi w Warszawie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Ulica ks. Piotra Skargi w Warszawie”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ulica ks. Piotra Skargi w Warszawie”
52,26904°N 21,04921°E/52,269040 21,049210

Ulica ks. Piotra Skargi w Warszawie – jedna z ulic Targówka Mieszkaniowego prowadząca od ulicy Radzymińskiej do ulicy Heleny Junkiewicz, a następnie od ulicy Witebskiej do ulicy św. Wincentego.

Ulica ks. Piotra Skargi róg Witebskiej. Blok stojący na miejscu dawnej fabryki amunicji.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwotnie była to droga gruntowa kolonii Targówek nr 9 prowadząca od Szosy Radzymińskiej do obecnej ulicy św. Wincentego. W połowie XIX wieku, w czasie parcelacji Targówka przez Józefa Noskowskiego, u zbiegu obecnych ulic: Pratulińskiej i Piotra Skargi powstał folwark, zlikwidowany w latach 60. XX wieku[1].

Po przyłączeniu Targówka do granic Warszawy nosiła nazwę Mantynowska[2]. Obecna nazwa pojawia się po raz pierwszy na planie Warszawy w 1920 roku[3]. W tym okresie pod nr 20/22, w piętrowym, murowanym budynku mieściła się szkoła powszechna nr 55, następnie do 1936 roku szkoła nr 114[1]. W latach 20. XX wieku ulica, jako jedna z pierwszych w dzielnicy, została wybrukowana i podłączona do sieci gazowej[1]. W okresie międzywojennym ulica Piotra Skargi była jedną z najważniejszych ulic Targówka o zwartej zabudowie. Przy ulicy znajdowały się również: apteka, biblioteka (nr 20/22) i siedziba straży ogniowej z czatownią (nr 48)[4][5]. W 1930 roku przy Piotra Skargi było 61 nieruchomości[6], w 1939 roku – 85[7].

Pod nr 48 w latach 1928-1944 funkcjonowała fabryka amunicji Warszawskiej Spółki Myśliwskiej. Mieściła się tam również siedziba rejonowego oddziału Warszawa Praga Polskiego Związku Łowieckiego[8]. W czasie powstania warszawskiego fabryka była jednym ze strategicznych celów powstańczych. Gmach uległ zniszczeniu[9][10].

Po wojnie arteria stopniowo traciła na znaczeniu. W latach 1957-1964 rozpoczęła się rozbiórka najstarszych, drewnianych zabudowań w tym rejonie[4]. W 1960 roku powstało kino „Znicz” na 200 miejsc[4]. W związku z budową nowych osiedli mieszkaniowych w 1978 roku arteria została podzielona na dwa odcinki: od ulicy Radzymińskiej do Heleny Junkiewicz oraz od Witebskiej do św. Wincentego. Rozbiórce uległa cała zabudowa po nieparzystej stronie ulicy. Po stronie parzystej zachowało się kilka kamienic i domów z okresu międzywojennego. Odcinek środkowy został wchłonięty przez ulicę Węgrowską[11]. W miejscu dawnej fabryki amunicji wzniesiono dom handlowy, rozebrany w 2016 roku[12]. W 1988 roku pod nr 56 powstała dzielnicowa centrala telefoniczna[13].

Nowa zabudowa ulicy Piotra Skargi tudzież okolic została sfilmowana w 1979 roku w filmie Andrzeja Wajdy „Dyrygent”[14].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Maria Nawrocka, W szkole i na Targówku. Dzieje Szkoły Podstawowej nr 114 im. Jędrzeja Cierniaka, Warszawa 1998, s. 3, 6-7, 14.
  2. ↑ Marceli Jeżewski, Plan miasta stołecznego Warszawy i okolic z oznaczeniem nowych granic oraz okręgów milicyjnych, Biblioteka Cyfrowa Uniwersytetu Wrocławskiego, Warszawa 1917 [dostęp 2019-08-14].
  3. ↑ Plan Wielkiej Warszawy, Warszawa: Zakład Litograficzny Feliksa Kasprzykiewicza, 1920 [dostęp 2019-08-14].
  4. ↑ a b c Tadeusz Motel, Targówek -peryferyjne osiedle mieszkaniowe 1916-1965, „Rocznik Warszawski”, t. IX, Warszawa 1969, s. 299, 304, 316.
  5. ↑ Jerzy Kasprzycki, Korzenie miasta, t. 3 Praga, Warszawa: wyd. Veda, 1998, s. 82, 100, 131-132.
  6. ↑ Książka Informacyjno-Adresowa Cała Warszawa, Federacja Bibliotek Cyfrowych POLONA, 1930, Dział VI, s. 87-88 [dostęp 2019-08-15].
  7. ↑ Księga adresowo-gospodarcza miasta stołecznego Warszawy, cz. 3e Spis właścicieli domów w mieście stołecznym Warszawie., Zbrojownia Wojskowa Biblioteka Cyfrowa, Warszawa 1939, s. 138 [dostęp 2019-08-15].
  8. ↑ Kalendarz Myśliwski na 1938 rok, Warszawa: Nakład Polskiego Związku Łowieckiego, 1938, s. 4, 455 [dostęp 2019-08-15].
  9. ↑ Lesław Bartelski, Warszawskie Termopile 1944. Praga, wyd. Askon, 2000, s. 79.
  10. ↑ Warszawska Fabryka Amunicji przy ul. Piotra Skargi [online], www.targowek.info, 23 listopada 2013 [dostęp 2019-08-15].
  11. ↑ Targówek na starych mapach [online], www.targowek.info, 6 kwietnia 2012 [dostęp 2019-08-15].
  12. ↑ Goldbox odchodzi do historii [online], www.targowek.info, 21 czerwca 2016 [dostęp 2019-08-15].
  13. ↑ Orange sprzedaje centralę przy ul. P. Skargi. Przenieśmy tam bazarek! [online], www.targowek.info, 11 stycznia 2016 [dostęp 2019-08-15].
  14. ↑ Filmowa Mapa Targówka. Gdzie na Bródnie, Targówku i Zaciszu kręcono znane filmy? [online], www.targowek.info, 27 grudnia 2016 [dostęp 2019-08-15].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ulica_ks._Piotra_Skargi_w_Warszawie&oldid=72038538”