Uniechowo (Białoruś)
53°27′15″N 26°15′57″E/53,454167 26,265833| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
| Populacja • liczba ludności |
|
Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
Położenie na mapie Polski w 1939  | |
| 53°27′15″N 26°15′57″E/53,454167 26,265833
| |
Uniechowo (biał. Унехава, Uniechawa; ros. Унехово, Uniechowo) – wieś na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie korelickim, w sielsowiecie Łuki.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W Rzeczypospolitej Obojga Narodów wieś leżała w województwie nowogródzkim, w powiecie nowogródzkim.
W wyniku III rozbioru znalazło się w Rosji. W XIX i w początkach XX w. wieś i folwark położone w guberni mińskiej, w powiecie nowogródzkim, w gminie Żuchowicze. W początkach XIX w. było własnością Puttkamerów. Wawrzyniec Puttkamer w Uniechowie poznał się z Marylą Wereszczakówną[1].
W dwudziestoleciu międzywojennym wieś i folwark leżące w Polsce, w województwie nowogródzkim, w powiecie stołpeckim[a], w gminie Żuchowicze. W 1921 wieś i folwark liczyły łącznie 265 mieszkańców, zamieszkałych w 45 budynkach, w tym 264 Białorusinów i 1 Polaka. 264 mieszkańców było wyznania prawosławnego i 1 rzymskokatolickiego[2].
Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Przynależność powiatowa zmieniała się. Miejscowość leżała do 1 sierpnia 1919 w powiecie nowogródzkim, następnie do 7 listopada 1920 w powiecie baranowickim, kolejno do 22 stycznia 1926 w powiecie nieświeskim i od 22 stycznia 1926 w powiecie stołpeckim
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Uniechowo, pow. nowogródzki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XII: Szlurpkiszki – Warłynka, Warszawa 1892, s. 801.
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej – Tom VII – Województwo Nowogródzkie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1923.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Uniechowo, pow. nowogródzki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XII: Szlurpkiszki – Warłynka, Warszawa 1892, s. 801.
- Mapa WIG Horodyszcze. [dostęp 2023-10-12]. (pol.).
