Urdzik karpacki

Urdzik karpacki
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Klad	rośliny naczyniowe
Klad	rośliny nasienne
Klasa	okrytonasienne
Klad	klad astrowych
Rząd	wrzosowce
Rodzina	pierwiosnkowate
Rodzaj	urdzik
Gatunek	urdzik karpacki
	Nazwa systematyczna
	{{{nazwa łacińska}}} Vierh.; Urb. & Graebn. Festschr. Aschers. 504
	[[wikispecies:{{{wikispecies}}}\|Systematyka w Wikispecies]]
	Multimedia w Wikimedia Commons

Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 2 cze 2013, była oparta na tej wersji.

Urdzik karpacki (Soldanella carpatica), zwyczajowo nazywany jaślinkiem – gatunek rośliny należący do rodziny pierwiosnkowatych. Jest endemitem zachodniokarpackim. Występuje głównie w Tatrach i na Babiej Górze^[2], za to jest tam bardzo pospolity. Nieliczne stanowiska znajdują sie także na Pilsku, Policy, w Gorcach i w Pieninach.

Morfologia

Łodyga: Pojedyncza, wzniesiona, dość gruba łodyga kwiatowa, o czerwonawym zabarwieniu. Osiąga wysokość zaledwie 5-20 cm^[2] i jest nieulistniona (głąbik).

Liście: Zimozielone, okrągławosercowate liście odziomkowe, o średnicy do 3 cm, skórzaste, grube, przeważnie całobrzegie, czasami tylko słabo karbowane. Górą ciemnozielone, spodnia strona często czerwonawo-fioletowa, osadzone na długich ogonkach.
Kwiaty: Na szczycie łodygi kwiatowej wyrastają zaledwie 1-3 pojedyncze kwiaty^[2], zwisające na długich, gruczołkowatych szypułkach. Mimo niewielkich rozmiarów są z daleka widoczne, dzięki swojej jasnofioletowej, czasami biskupiofioletowej barwie. Trafiają się też okazy o białych kwiatach (rzadko). Kielich złożony z 5 czerwonawych, podłużnotrójkątnych ząbków o nierównej długości, dołem zrośniętych. Korona lejkowata, zrosła, ale pocięta więcej niż do polowy na drobniutkie frędzelki. 5 pręcików jest przyrośniętych nitkami do korony na 1/3 swojej długości. Pomiędzy pręcikami występują łuskowate prątniczki. Słupek z pałeczkowatym znamieniem ma bardzo długą, wystającą poza koronę kwiatu, cienką szyjkę.

Owoc: W czasie dojrzewania zwisłe szypułki wyprostowują się. Na ich szczycie znajduje się jajowata torebka, otwierająca się wieczkiem od góry, zawierająca drobne, czarne nasiona.
Gatunki podobne: Urdzik górski. Charakterystyczną cechą gatunkową, odróżniającą są ogonki liściowe – tylko na młodych okazach urdzika karpackiego są one rzadko okryte gruczołkami, na starszych ogonkach brak gruczołków.

Biologia i ekologia

Bylina. Kwitnie od kwietnia do lipca, jest owadopylna. Liście rozwijają się dopiero po przekwitnięciu kwiatów. Fotosyntezę, niezbędną do rozwoju rośliny zapewniają zeszłoroczne, zimozielone liście. Siedlisko: lasy, zarośla, hale, skały, murawy, piargi, zbocza gór, wyleżyska. Roślina górska. Ma duży pionowy zasięg, bo występuje od podnóża gór, aż po szczyty Tatr, zarówno na podłożu wapiennym, jak i granitowym.

Zmienność

Tworzy mieszańce z urdzikiem górskim (Soldanella montana).

Zastosowanie

Czasami uprawiany jako roślina ozdobna. Jest dość trudny do uprawy.

↑ Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website. 2001–. [dostęp 2010-03-12]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c Teofil Gołębiowski: Rośliny gór i pogórzy. Warszawa: Wydawnictwo"Sport i Turystyka", 1990, s. 143. ISBN 83-217-2710-7.

Błąd w przypisach: Znacznik <ref> o nazwie „stopień”, zdefiniowany w <references>, nie był użyty wcześniej w treści.

BŁĄD PRZYPISÓW

Bibliografia

Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Kwiaty Tatr. Przewodnik kieszonkowy. Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd., 2003. ISBN 83-7073-385-9.
Zofia Radwańska-Paryska: Rośliny tatrzańskie. Warszawa: WSiP, 1988. ISBN 83-02-00872-9.
Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.

[apweb-1] Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website. 2001–. [dostęp 2010-03-12]. (ang.).

[Rośliny_gór-2] Teofil Gołębiowski: Rośliny gór i pogórzy. Warszawa: Wydawnictwo"Sport i Turystyka", 1990, s. 143. ISBN 83-217-2710-7.

[2]