Uromyces beticola

Uromyces beticola
	; Plamy na liściu buraka wywołane przez Uromyces beticola
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	podstawczaki
Klasa	rdze
Rząd	rdzowce
Rodzina	rdzowate
Rodzaj	sypnik
Gatunek	Uromyces beticola
	Nazwa systematyczna
	Uromyces beticola (Bellynck) Boerema, Loer. & Hamers; Neth. Jl Pl. Path. 93(suppl.): 17 (1987)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Uromyces beticola (Bellynck) Boerema, Loer. & Hamers – gatunek grzybów z rodziny rdzowatych (Pucciniaceae)^[1].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Uromyces, Pucciniaceae, Pucciniales, Incertae sedis, Pucciniomycetes, Pucciniomycotina, Basidiomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy takson ten w 1801 r. opisał Auguste Alexis Adolphe Alexandre Bellynck, nadając mu nazwę Uredo betae. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę, nadali mu w 1987 r. Gerhard H. Boerema, W.M. Loreakker i Maria E.C. Hamers^[1]. Ważniejszy synonim: Uromyces betae (Pers.) J. Kickx f. 1867^[2].

Morfologia i rozwój

Uromyces beticola jest pasożytem jednodomowym, tzn. że jego pełny cykl życiowy odbywa się na jednym żywicielu. Jest też pełnocyklowy, tzn, że wytwarza wszystkie rodzaje zarodników typowe dla rodziny rdzowatych. Ecjospory są niemal kuliste, o wymiarach 17–25 × 15–18 μm, urediniospory również niemal kuliste, lecz większe, o wymiarach 26–35 × 20–24 μm. Teliospory są owalne, mają grubszą ścianę i wymiary 22–34 × 16–26 μm. Na ich szczycie jest charakterystyczne, stożkowe wieczko^[3].

Teliospory podobnie jak u innych przedstawicieli rodziny rdzowatych, są przetrwalnikami. Zimują na resztkach buraków w glebie. Wiosną rozwijają się z nich bazydiospory będące źródłem infekcji pierwotnej. Porażają buraki powodując u nich chorobę o nazwie rdza buraka^[4].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Index Fungorum [online] [dostęp 2022-06-26] .
↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2022-06-26] .
↑ ZofiaZ. Fiedorow ZofiaZ., BarbaraB. Gołębniak BarbaraB., ZbigniewZ. Weber ZbigniewZ., Choroby roślin rolniczych, Poznań: Wyd. AR Augusta Cieszkowskiego w Poznaniu, 2008, ISBN 978-83-7160-468-3 .
↑ SelimS. Kryczyński SelimS., ZbigniewZ. Weber ZbigniewZ. (red.), Fitopatologia. Choroby roślin uprawnych, t. 2, Poznań: PWRiL, 2011, s. 429, ISBN 978-83-09-01077-7 .

[if-1] Index Fungorum [online] [dostęp 2022-06-26] .

[sf-2] Species Fungorum [online] [dostęp 2022-06-26] .

[fied-3] ZofiaZ. Fiedorow ZofiaZ., BarbaraB. Gołębniak BarbaraB., ZbigniewZ. Weber ZbigniewZ., Choroby roślin rolniczych, Poznań: Wyd. AR Augusta Cieszkowskiego w Poznaniu, 2008, ISBN 978-83-7160-468-3 .

[fito-4] SelimS. Kryczyński SelimS., ZbigniewZ. Weber ZbigniewZ. (red.), Fitopatologia. Choroby roślin uprawnych, t. 2, Poznań: PWRiL, 2011, s. 429, ISBN 978-83-09-01077-7 .

[1]

[2]

[3]

[4]