Ustnik słoneczny
Pygoplites diacanthus[1] | |||
(Boddaert, 1772) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj |
Pygoplites | ||
Gatunek |
ustnik słoneczny | ||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
Ustnik słoneczny[3] (Pygoplites diacanthus) – gatunek ryby okoniokształtnej z rodziny pomakantowatych (Pomacanthidae). Reprezentuje monotypowy rodzaj Pygoplites. Bywa hodowana w akwariach morskich. Występuje w Indo-Pacyfiku. Dorasta do 25 cm długości[4]. Żyje do 15 lat. Ryby tego gatunku nie wykazują dymorfizmu płciowego. Ubarwienie P.diacanthus może się różnić - występują różnice regionalne, zwłaszcza między populacjami z Oceanu Indyjskiego, Morza Czerwonego i Południowego Pacyfiku. Najładniej ubarwione są osobniki z Morza Czerwonego[5].
Występowanie
[edytuj | edytuj kod]Występuje na głębokościach do 80 m, w bogatych w koralowce obszarach lagun, raf, często w pobliżu jaskiń[6].
Tryb życia
[edytuj | edytuj kod]Jest to gatunek mięsożerny, który żywi się gąbkami i osłonicami. Niemigrujący, występuje samotnie, w parach lub grupach. Tarło zwykle ma miejsce o zmierzchu lub w nocy[5]. Ryba ta była przedmiotem sztuki zoologicznej XVIII i XIX wieku. Ma niewielkie znaczenie komercyjne (akwarystyka). Jest ceniona przez akwarystów za to, że jest jednym z niewielu „bezpiecznych dla rafy” gatunków, ponieważ jego dieta składa się głównie z gąbek i nie zawiera koralowców.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Pygoplites diacanthus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Pygoplites diacanthus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Ryby : encyklopedia zwierząt. Henryk Garbarczyk, Małgorzata Garbarczyk i Leszek Myszkowski (tłum.). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN : Dorota Szatańska, 2007. ISBN 978-83-01-15140-9.
- ↑ Pygoplites diacanthus. (ang.) w: Froese, R. & D. Pauly. FishBase. World Wide Web electronic publication. fishbase.org [dostęp 10 lutego 2019]
- ↑ a b Ewald Lieske , Korallenriff-Führer Rotes Meer Rotes Meer bis Golf von Aden, Südoman ; [Bestimmungsbuch für Taucher, Schnorchler und Aquarianer ; über 1200 Arten in Farbfotos und Farbzeichnungen], Stuttgart 2004, ISBN 978-3-440-09356-6, OCLC 76604325 [dostęp 2023-03-25] .
- ↑ Helmut Debelius , Rotes Meer, Riff-Führer Ägypten, Israel, Jordanien, Sudan, Saudi-Arabien, Jemen, Arabische Halbinsel (Oman, VAE, Bahrain) ; über 1000 Fotos von Korallenriffbewohnern in ihrem natürlichen Habitat, wyd. 1. Aufl, Hamburg 1998, ISBN 978-3-86132-258-0, OCLC 75974453 [dostęp 2023-03-25] .