VJing
VJing – rodzaj performance-u wizualnego osiąganego przy pomocy sprzętu cyfrowego i/lub analogowego oraz odpowiedniego oprogramowania. Artysta za pośrednictwem tych narzędzi generuje i/lub przetwarza obraz ruchomy w czasie rzeczywistym, synchronizując go z muzyką. VJing jest najczęściej wykonywany na koncertach, w nocnych klubach, na festiwalach muzycznych, czasami w połączeniu z innymi sztukami scenicznymi. Rezultatem tych działań są często multimedialne przedstawienia z muzyką, aktorami czy tancerzami. Określenie VJing zdobyło popularność wraz z prezenterami MTV, ale u jego źródeł leży nowojorska scena klubowa z lat 70.[1]
Historia
[edytuj | edytuj kod]VJing czerpie z tradycji korespondecji sztuk. Wczesnym przykładem wykorzystania syntezy w sztuce są filmy nieme z muzyką na żywo.
W latach 1919–1927 Mary Hallock-Greenewalt, pianistka, stworzyła konsolę, którą nazwała Nourathar. Przy pomocy urządzenia, możliwe było modyfikowanie skali intensywności i barwy emitowanych świateł[2].
W latach 60. XX wieku na dyskotekach i prywatkach używano kul dyskotykowych, różnych rodzajów projekcji światła, by zapewnić publiczności nowe doznania[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Anette Dekker, Synaesthetic Performance in the Club Scene [online], 2006.
- ↑ Michael Betancourt, Pushing the Performance Envelope [online], maj 2008.