Przejdź do zawartości

Víctor Estrella

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Víctor Estrella Burgos
Ilustracja
Victor Estrella podczas French Open 2015
Państwo

 Dominikana

Data i miejsce urodzenia

2 sierpnia 1980
Santiago de los Caballeros

Wzrost

173 cm

Gra

praworęczny, jednoręczny bekhend

Status profesjonalny

2002

Zakończenie kariery

2019

Trener

Barbora Bozkova

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

3

Najwyżej w rankingu

43 (13 lipca 2015)

Australian Open

2R (2017)

Roland Garros

2R (2016, 2017)

Wimbledon

2R (2015)

US Open

3R (2014)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

0

Najwyżej w rankingu

135 (13 lipca 2015)

Australian Open

1R (2016, 2018)

Roland Garros

1R (2015, 2017)

Wimbledon

1R (2015)

US Open

3R (2016)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Dominikana
Igrzyska panamerykańskie
brąz Guadalajara 2011 gra pojedyncza
Igrzyska Ameryki Środkowej i Karaibów
złoto Mayagüez 2010 gra pojedyncza
złoto Veracruz 2014 gra pojedyncza
złoto Barranquilla 2018 gra pojedyncza
złoto Barranquilla 2018 gra podwójna
złoto Barranquilla 2018 gra drużynowa
srebro San Salvador 2002 gra drużynowa
srebro Cartagena de Indias 2006 gra podwójna
brąz Cartagena de Indias 2006 gra pojedyncza
brąz Cartagena de Indias 2006 gra mieszana
brąz Veracruz 2014 gra mieszana

Víctor Estrella Burgos (ur. 2 sierpnia 1980 w Santiago de los Caballeros) – dominikański tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk z Rio de Janeiro (2016).

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Karierę tenisową Estrella rozpoczął w 2002 roku. Wielokrotnie wygrywał turnieje z serii ITF Men's Circuit i ATP Challenger Tour. W lutym 2015 roku awansował do finału ATP World Tour, w Quito w konkurencjach gry pojedynczej i podwójnej. W singlu spotkanie o tytuł zakończył zwycięstwem nad Feliciano Lópezem, a w deblu poniósł porażkę wspólnie z João Souzą z parą Gero KretschmerAlexander Satschko. Rok później ponownie został mistrzem singlowych zawodów w Quito, a tym razem pokonał Thomaza Bellucciego. W kwietniu 2016 roku Dominikanin został finalistą gry podwójnej w Houston, a partnerował Santiago Gonzálezowi. W lutym 2017 wygrał po raz trzeci singlowe rozgrywki w Quito, broniąc w meczu finałowym z Paolo Lorenzim piłki meczowej.

Od 1998 reprezentował Dominikanę w Pucharze Davisa; do 2019 rozegrał łącznie 105 spotkań, z których w 65 zwyciężył (w tym 43 mecze gry pojedynczej).

W 2016 zagrał w konkurencji gry pojedynczej na igrzyskach olimpijskich w Rio de Janeiro przegrywając w 1 rundzie.

Dominikanin jest multimedalistą igrzysk Ameryki Środkowej i Karaibów. W 2011 roku wywalczył brązowy medal podczas igrzysk panamerykańskich w Guadalajarze. Mecz o udział w finale przegrał z Robertem Farahem, z kolei pojedynek o brązowy medal zakończył zwycięsko z Júliem Césarem Campozano.

W rankingu gry pojedynczej Estrella najwyżej był na 43. miejscu (13 lipca 2015), a w klasyfikacji gry podwójnej na 135. pozycji (13 lipca 2015).

Występem w turnieju challengerowym w Santo Domingo w październiku 2019 zakończył karierę zawodniczą[1].

Finały w turniejach ATP World Tour

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (3–0)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Zwycięzca 1. 8 lutego 2015 Quito Ceglana Hiszpania Feliciano López 6:2, 6:7(5), 7:6(5)
Zwycięzca 2. 7 lutego 2016 Quito Ceglana Brazylia Thomaz Bellucci 4:6, 7:6(5), 6:2
Zwycięzca 3. 12 lutego 2017 Quito Ceglana Włochy Paolo Lorenzi 6:7(2), 7:5, 7:6(6)

Gra podwójna (0–2)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Finalista 1. 8 lutego 2015 Quito Ceglana Brazylia João Souza Niemcy Gero Kretschmer
Niemcy Alexander Satschko
5:7, 6:7(3)
Finalista 2. 10 kwietnia 2016 Houston Ceglana Meksyk Santiago González Stany Zjednoczone Bob Bryan
Stany Zjednoczone Mike Bryan
6:4, 3:6, 8–10

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Damian Kust, Victor Estrella Burgos, Tennis’ Cinderella Man, Hangs Up His Racquet, lastwordoftennis.com (dostęp: 10 października 2019).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]