Władimir Rusanow (1909)
| Historia | |
| Położenie stępki |
5 grudnia 1908 |
|---|---|
 Wielka Brytania
| |
| Nazwa |
Bonaventure |
| Wejście do służby | |
 MW Rosji
| |
| Nazwa |
Władimir Rusanow |
| Wejście do służby |
1915 |
 Marynarka Wojenna ZSRR
| |
| Nazwa |
Władimir Rusanow |
| Wejście do służby |
1920 |
| Wycofanie ze służby |
27 stycznia 1967 |
| Los okrętu |
oddany na złom |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
2650, potem 2800 t |
| Długość |
73,2 m |
| Szerokość |
10,9 m |
| Zanurzenie |
5,2 m |
| Prędkość |
13 węzłów |
Lodołamacz „Władimir Rusanow” (ros. Ледокол „Владимир Русанов”) – brytyjski, rosyjski, a następnie radziecki statek.
Stępka statku została położona 5 grudnia 1908 roku w brytyjskiej stoczni A. J. Harvey and Co. w Glasgow. W 1909 roku nastąpiło jego wodowanie. Nadano mu nazwę „Bonaventure” na cześć św. Bonawentury. Jego portem macierzystym był St. John’s w Kanadzie. Statkiem pływali łowcy fok. Od 1913 roku służył dla Dominium Nowej Fundlandii przy budowie terminali portowych.
W roku 1915 został sprzedany ministerstwu handlu i przemysłu Rosji. Otrzymał wówczas nazwę „Владимир Русанов” na cześć rosyjskiego badacza Arktyki. Portem macierzystym był Archangielsk, gdzie przystosowano go do funkcji lodołamacza. Funkcję kapitana statku objął Stessel. Wszedł w skład Flotylli Północnego Oceanu Lodowatego. Po zajęciu miasta przez alianckie wojska interwencyjne 2 sierpnia 1918 roku, statek na początku listopada tego roku został przejęty przez Brytyjczyków, którzy przywrócili mu pierwotną nazwę „Bonaventure”, a w 1919 roku przekazali go Białym Rosjanom.
Kiedy Archangielsk przejęli bolszewicy na początku 1920 roku, statek na krótko podporządkowano Morskim Siłom Morza Północnego. Od połowy czerwca tego roku wykonywał zadania cywilne – był wykorzystywany do badań naukowych Arktyki. W 1932 roku uczestniczył w ekspedycji naukowej na Morzu Karskim, w wyniku której odkryto Wyspy Izwiestii CIK.
W roku 1936 brał udział w przygotowywaniach do pierwszej ekspedycji lotniczej na biegun północny. Po ataku wojsk niemieckich na ZSRR 22 czerwca 1941 roku, został przejęty przez flotę wojenną i pod nazwą „LD-5” wszedł w skład Flotylli Białomorskiej. Prowadził działania pomocnicze i przewoził różnego rodzaju materiały.
W połowie czerwca 1942 roku powrócił do zadań cywilnych, a 21 stycznia 1967 roku został zdany na złom.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Władimir G. Andijenko, Ледокольный флот России, 1860-е-1918 гг., 2009