Władysław Bednarczuk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władysław Bednarczuk
Data i miejsce urodzenia

1904
Lwów

Data i miejsce śmierci

1944
Lwów

Zawód, zajęcie

artysta fotograf, piktorialista

Władysław Bednarczuk (ur. 1904 we Lwowie, zm. 1944 we Lwowie) – polski artysta fotograf, piktorialista[1][2]. Członek rzeczywisty Lwowskiego Towarzystwa Fotograficznego[1][2]. Członek Związku Pracowników Fotograficznych[2]. Członek założyciel Koła Miłośników Fotografii przy Związku Pracowników Fotograficznych we Lwowie[1][3].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Władysław Bednarczuk związany z lwowskim środowiskiem fotograficznym – mieszkał, pracował, fotografował we Lwowie[2]. Związany z fotografią od lat dziecięcych – wówczas jako czeladnik rozpoczął naukę zawodu fotografa w zakładach fotograficznych we Lwowie oraz w Stanisławowie[2][1][3]. W latach 1927–1928 był uczestnikiem kursu fotografii artystycznej, prowadzonego przez Henryka Mikolascha w gmachu Politechniki Lwowskiej[2][4]. Miejsce szczególne w jego twórczości zajmowała fotografia piktorialna, w dużej części tworzona w technice bromowej, technice gumy oraz autorskiej technice Władysława Bednarczuka, nazwanej fotorytem[2][4][5][3].

Władysław Bednarczuk od 1928 roku uczestniczył w wielu krajowych i międzynarodowych wystawach fotografii artystycznej[1][6][4][5][3]; w Polsce oraz za granicą (m.in. IV Międzynarodowy Salon Fotografiki w Wilnie – 1930, VII Międzynarodowy Salon Fotografiki w Poznaniu – 1934)[6]. Jego fotografie były wielokrotnie doceniane akceptacjami, medalami, nagrodami, dyplomami w wielu wystawach w Polsce i za granicą (m.in. brązowy medal na wystawie fotografii w Urugwaju, za fotografię zatytułowaną Konstrukcja, w 1932 roku)[2][3]. W 1936 roku był organizatorem Pierwszej Ogólnokrajowej Wystawy Fotografii Robotniczej w Miejskim Muzeum Przemysłu Artystycznego we Lwowie, w której udział wzięli pracownicy zakładów fotograficznych oraz robotnicy parający się fotografią amatorską[2][4][3].

W 1937 roku Władysław Bednarczuk otworzył swój własny zakład fotograficzny we Lwowie, pod nazwą Pracownia Wartościowej Podobizny[2][4].

Zginął tragicznie w 1944 roku w niewyjaśnionych okolicznościach - kiedy bronił mienia swojego zakładu fotograficznego przed grabieżą, jakiej dopuścili się Niemcy opuszczający Lwów[2][3]. Wiele jego fotografii znajdowało się w zbiorach Polskiego Towarzystwa Fotograficznego – zostały zniszczone podczas powstania warszawskiego[6]. Obecnie fotografie Władysława Bednarczuka znajdują się m.in. w zbiorach Muzeum Narodowego we Wrocławiu[7][8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Genealodzy.PL Genealogia – Zobacz temat – Fotografie we Lwowie do roku 1939 (wykaz zak. foto) [online], web.archive.org, 14 maja 2019 [dostęp 2019-05-14] [zarchiwizowane z adresu 2019-05-14].
  2. a b c d e f g h i j k Adam Sobota – artystyczne dylematy fotografii w XIX i XX wieku [online], web.archive.org, 14 maja 2019 [dostęp 2019-05-14] [zarchiwizowane z adresu 2019-05-14].
  3. a b c d e f g Janina Mierzecka – Całe życie z fotografią, str. 98, 108, 109, 111, 207-209, 246. Wydawca – Wydawnictwo Literackie Kraków (1981) ISBN 83-08-00296-X
  4. a b c d e Bednarczuk Władysław (1904–1944) [online], web.archive.org, 14 maja 2019 [dostęp 2019-05-14] [zarchiwizowane z adresu 2019-05-14].
  5. a b Władysław Bednarczuk – Biografia, dzieła, wystawy – Artinfo.pl [online], web.archive.org, 14 maja 2019 [dostęp 2019-05-14] [zarchiwizowane z adresu 2019-05-14].
  6. a b c Ignacy Płażewski – Spojrzenie w przeszłość polskiej fotografii, str. 322, 345, 346, 375. Wydawca – Państwowy Instytut Wydawniczy (1982) ISBN 83-06-00100-1
  7. „Eksperyment! Fotografia początku XX wieku we Lwowie oraz jej polscy i ukraińscy kontynuatorzy w XX i XXI wieku” w ŁDK [online], web.archive.org, 14 maja 2019 [dostęp 2019-05-14] [zarchiwizowane z adresu 2019-05-14].
  8. Lekcje awangardy – Kwartalnik Przekrój [online], web.archive.org, 14 maja 2019 [dostęp 2019-05-14] [zarchiwizowane z adresu 2019-05-14].