Władysław Sanojca

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władysław Sanojca
kapitan administracji kapitan administracji
Data i miejsce urodzenia

20 lutego 1893
Kołomyja

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

KRU Buczacz

Stanowiska

kierownik referatu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Srebrny Krzyż Zasługi (II RP)

Władysław Sanojca (ur. 20 lutego 1893 w Kołomyi, zm. ?) – kapitan administracji (piechoty) Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 20 lutego 1893 w Kołomyi, w rodzinie Karola[1]. Był nauczycielem. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach 6. kompanii 3 Pułku Piechoty Legionów Polskich[1]. 28 marca 1917 wystąpiono z wnioskiem o odznaczenie austriackim Krzyżem Wojskowym Karola[1]. 7 maja 1919 jako podoficer byłych Legionów Polskich został mianowany z dniem 1 maja 1919 podporucznikiem piechoty. Służył wówczas w 32 Pułku Piechoty[2]. Później został przeniesiony do 48 Pułku Piechoty w Stanisławowie[3][4]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 533. lokatą w korpusie oficerów piechoty[5], 1 grudnia 1924 mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i 153. lokatą w korpusie oficerów piechoty[6]. W tym samym roku był przydzielony z macierzystego pułku na stanowisko oficera placu Stanisławów[7]. W lutym 1927 został przeniesiony służbowo z 48 pp do Powiatowej Komendy Uzupełnień Stanisławów na okres czterech miesięcy w celu odbycia praktyki poborowej[8]. We wrześniu tego roku został przydzielony do PKU Czortków na stanowisko referenta[9][10]. W grudniu 1929 został przydzielony do PKU Buczacz na stanowisko kierownika II referatu poborowego[11][12]. W 1938 jednostka, w której pełnił służbę została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Buczacz, a zajmowane przez niego stanowisko otrzymało nazwę „kierownik II referatu uzupełnień”[13]. Był już wówczas w korpusie oficerów administracji, grupa administracyjna[14][15].

W czasie II wojny światowej przebywał w niemieckiej niewoli, w Oflagu VI E Dorsten (numer jeniecki „720”)[16].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Sanojca Władysław. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2023-11-11].
  2. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 56 z 22 maja 1919 roku, poz. 1759.
  3. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 158.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 260, 426.
  5. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 80.
  6. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 739.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 240, 369, 1326.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 18 lutego 1927 roku, s. 58.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 24 z 26 września 1927 roku, s. 283.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 135, 208.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 382.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 52, 511.
  13. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 844.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938 roku, s. 40.
  15. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 295.
  16. ↑ Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2023-11-11].
  17. ↑ M.P. z 1931 r. nr 218, poz. 296.
  18. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 52.
  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938, s. 40.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Władysław_Sanojca&oldid=71817292”