Włodzimierz Ledóchowski
| Włodzimierz Ledóchowski | |
 |
|
| Data i miejsce urodzenia | 7 października 1866 Loosdorf  |
| Data i miejsce śmierci | 13 grudnia 1942 Rzym  |
| Generał Towarzystwa Jezusowego | |
| Okres sprawowania | 1915-1942 |
| Wyznanie | katolickie |
| Kościół | rzymskokatolicki |
| Inkardynacja | Towarzystwo Jezusowe |
Włodzimierz Ledóchowski SJ (właściwie Włodzimierz Halka-Ledóchowski), ur. 7 października 1866 w Loosdorfie k. Wiednia w Austrii, zm. 13 grudnia 1942 w Rzymie – polski jezuita, 26. Przełożony Generalny Towarzystwa Jezusowego.
Urodził się w dobrach Sitzenthal (Loosdorf), blisko St. Pölten (Dolna Austria) jako jedno z dziewięciorga dzieci hrabiego Antoniego Augusta Ledóchowskiego (1823-1885), rotmistrza huzarów i szambelana cesarskiego i Józefiny z d. Salis-Zizers (1831-1909) z pochodzenia Szwajcarki, wnuk generała Ignacego Ledóchowskiego. Spośród jego rodzeństwa stan duchowny wybrały:
- siostra Julia późniejsza święta Urszula Ledóchowska;
- siostra Maria Teresa późniejsza błogosławiona Maria Ledóchowska;
Brat Ignacy Kazimierz Ledóchowski wybrał karierę wojskową, dosługując się stopnia generała dywizji w Wojsku Polskim. Był stryjecznym bratankiem kardynała i prymasa Polski Mieczysława Halki-Ledóchowskiego.
Studiował na Theresianum w Wiedniu i przez jakiś czas był dworzaninem cesarzowej Elżbiety Bawarskiej (Sisi). Studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim po czym wstąpił do seminarium duchownego.
Po rozpoczęciu studiów na Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie zdecydował się wstąpić do jezuitów w 1889. Pięć lat później otrzymał święcenia kapłańskie. Wkrótce był mianowany przełożonym w Krakowie. W 1901 został Wiceprowincjałem, a rok później Prowincjałem prowincji galicyjskiej. Od 1906 do lutego 1915 był asystentem generała asystencji niemieckiej.
Po śmierci generała Franciszka Ksawerego Wernza, 11 lutego 1915 r., 49-letni Ledóchowski w drugim głosowaniu został wybrany 26. generałem zakonu. Pomimo wstrząsów I i II wojny światowej oraz kryzysu ekonomicznego lat 30. Towarzystwo rozwijało się dynamicznie pod jego rządami. Zwołał dwie kongregacje generalne: 27., która odbyła się w Kolegium Germanicum w Rzymie, w celu dostosowania prawa zakonnego do nowego prawa kanonicznego ogłoszonego w 1917 oraz 28. (12 marca – 9 maja 1937) w celu wybrania wikariusza generalnego, który wspierałby go w rządach.
Skutkiem konkordatu pomiędzy Włochami i Watykanem było odzyskanie własności zakonu w Rzymie. Powołał Instytut Orientalny, Kolegium Russicum i Instytut Biblijny przy Uniwersytecie Gregoriańskim. Wspierał budowę nowych budynków Uniwersytetu Gregoriańskiego u stóp Kwirynału oraz wybudował nową kurię zakonu przy Borgo S. Spirito (100 m od Placu św. Piotra). Przy pracach nad konkordatem wielkie zasługi miał jezuita, o. Piotr Tacchi-Venturi.
Generalat Ledóchowskiego był jednym z najbardziej owocnych, zarówno w sensie wzrostu zakonu, jak i odnowy duchowej.
Zmarł w Rzymie. Po uroczystościach pogrzebowych w kościele Gesù ciało zostało złożone w mauzoleum na Campo Verano.
Linki zewnętrzne[edytuj]
|
||||||||||
