Władysław Jamroży

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Władysław Jamroży (ur. 20 grudnia 1956 we Wrocławiu) – ukończył Akademię Medyczną we Wrocławiu (następnie zrobił specjalizacje z pediatrii i radiologii) i zarządzania w Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu.

Kariera biznesowa[edytuj | edytuj kod]

W latach 1991-1992 był inicjatorem stworzenia i twórcą Ośrodka Litotrypsji w Polanicy-Zdroju, zajmującego się bezoperacyjnym kruszeniem kamieni moczowych (nerkowych i moczowodowych). Leczenie kamicy metodą litotrypsji pozaustrojowej było wówczas nowatorską, niezwykle skuteczną metodą terapii tej choroby.

Od 1994 członek rady nadzorczej, następnie w okresie październik 1995 – kwiecień 1997 Prezes PZU na Życie. W grudniu 1997 za rządów koalicji AWS-UW został Prezesem PZU SA. W styczniu 2000 rada nadzorcza zakładu zawiesiła go w obowiązkach, za podjęcie próby przejęcia przez Deutsche Bank kontroli nad BIG Bankiem Gdańskim (w którego radzie nadzorczej zasiadał[1]) oraz blokowanie przejęcia kontroli nad PZU przez Eureko BV.

W kwietniu 2000 został Prezesem Totalizatora Sportowego. Funkcję tę sprawował do marca 2001.

W maju 2001 aresztowany i niemal dwa lata czekający w areszcie na przedstawienie zarzutów. Władysław Jamroży razem z Grzegorzem Wieczerzakiem został oskarżony o nieprawidłowości w zarządzaniu największym polskim ubezpieczycielem, jednakże wieloletnie procesy nie doprowadziły do ukarania. W 2008 Jamroży był jedną z osób skarżących Polskę przed Europejskim Trybunałem Praw Człowieka za przewlekłość postępowania sądowego[2].

18 października 2012 Sąd Rejonowy dla Warszawy Śródmieście uniewinnił go na wniosek prokuratury od wszystkich zarzutów[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. BIG Bank Gdański S.A., Komentarz Zarządu BIG Bank GDAŃSKI S.A. o działalności Grupy BIG za 1999 r., czerwiec 2000, s. 25.
  2. Wstyd na całą Europę: Trybunał pyta Polskę o areszty bez wyroku, Wiadomości, wp.pl
  3. Sąd: Jamroży niewinny narażenia PZU na straty około 11 mln zł

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Popularna Encyklopedia Ziemi Kłodzkiej, pod red. J. Laski i M. Kowalcze, t. 1, Kłodzko 2009, s. 279.