Wacław Spasowicz
 major artylerii
| |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Siły zbrojne | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Wacław Spasowicz (ur. 6 listopada 1880, zm. 1940 w ZSRR) – major artylerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 6 listopada 1880 jako syn Cypriana[1][2].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. 1 czerwca 1921 pełnił służbę w Oddziale V Sztabu Ministerstwa Spraw Wojskowych, a jego oddziałem macierzystym był 1 dywizjon artylerii ciężkiej[3]. Zweryfikowany w stopniu kapitana, następnie został awansowany na stopień majora ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923. W latach 1923–1924 pełnił służbę w Gabinecie Ministra Spraw Wojskowych, pozostając oficerem nadetatowym 3 pułku artylerii ciężkiej[4][5]. Przed 1928 został przeniesiony w stan spoczynku. Mieszkał w Warszawie[6]. W 1934 jako major w stanie spoczynku był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr I jako oficer przewidziany do użycia w czasie wojny i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III[7].
15 września 1939 został przydzielony do Dowództwa Grupy Obrony Lwowa na stanowisko kierownika stacji podsłuchowej[8]. Po kapitulacji załogi Lwowa został aresztowany przez NKWD. W 1940 został zamordowany przez NKWD. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 55/4-19 oznaczony numerem 2772)[1]. Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)[9]
- Krzyż Walecznych – dwukrotnie[6]
- Medal Międzysojuszniczy „Médaille Interalliée”[6]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 88. [dostęp 2020-12-20].
- ↑ Wacław Spasowicz. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2020-12-21].
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 309, 883.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 6, 783, 816.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 6, 702, 739.
- ↑ a b c Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 901.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 342, 849.
- ↑ Dokumenty 1997 ↓, s. 210.
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 36.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.
- Dokumenty obrony Lwowa 1939. Artur Leinwand (oprac.). Warszawa: Instytut Lwowski, 1997. ISBN 83-910659-0-1.
- Majorowie artylerii II Rzeczypospolitej
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (dwukrotnie)
- Oficerowie Wojska Polskiego zamordowani z Ukraińskiej Listy Katyńskiej
- Oficerowie 3 Pułku Artylerii Ciężkiej (II RP)
- Polacy odznaczeni Medalem Zwycięstwa
- Urodzeni w 1880
- Zmarli w 1940