Walerian Wilczogórski (zm. 1656)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
herb Wilczogórskich
herb Wilczogórskich

Walerian Wilczogórski (Montelupi) herbu Montelupi (ur. 1625, zm. 1656) – polski szlachcic, namiestnik jazdy koronnej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z włoskiego rodu szlacheckiego Montelupi, wywodzącego się z Montelupo w Toskanii. Jego przodkowie przybyli do Rzeczypospolitej w połowie XVI wieku i osiedlili się w Krakowie, gdzie zajmowali się handlem i bankowością. W 1567 Sebastian i Karol Montelupi zostali nobilitowani przez króla Zygmunta Augusta[1]. W 1611 ród otrzymał potwierdzenie szlachectwa i zaczął używać nazwiska Wilczogórski. Walerian był prawdopodobnie synem siostrzeńca Sebastiana Montelupi Valerio Tamburini, którego sprowadził z Włoch i usynowił, ponieważ nie posiadał własnych dzieci[2].

Walerian Wilczogórski odebrał staranne wykształcenie: w 1630 r. otrzymał w Rzymie stopień doktora obojga praw, następnie w latach 1637-1639 studiował na Uniwersytecie Padewskim, gdzie trzykrotnie wybierano go na kansyliarza nacji polskiej. Edukację zakończył na Uniwersytecie w Lejdzie (immatrykulowany w 1640 r.)[3].

Po powrocie do kraju poświęcił się karierze żołnierskiej, do armii koronnej wstąpił w 1646 jako towarzysz chorągwi jazdy starosty winnickiego Andrzeja Potockiego. Służył w tej formacji 10 lat, wpierw jako towarzysz, a potem jako namiestnik chorągwi. Był uczestnikiem spotkań Rzeczypospolitej Babińskiej[4].

Wziął udział w wojnie ze Szwecją. Walczył w obronie Krakowa, zginął 10 sierpnia 1656 w bitwie pod Tyńcem. Wespazjan Kochowski, historyk żyjący w tym okresie, napisał o nim: Włoch z pochodzenia a Polak przez swą prawość i męstwo.


Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. A. Wajs, Materiały genealogiczne, nobilitacje, indygenaty w zbiorach Archiwum Głównego Akt Dawnych w Warszawie, Warszawa 1995, s.85
  2. Marek Wagner, Słownik biograficzny oficerów polskich drugiej połowy XVII wieku, tom III, Wydawnictwo Napoleon V, Oświęcim 2018, s.219
  3. Olga Kucharczyk: Herby przedstawicieli nacji polskiej na Uniwersytecie Padewskim. Katalog znaków heraldycznych. 2023, s. 320. ISBN 978-83-66172-60-9.
  4. Olga Kucharczyk: Herby przedstawicieli nacji polskiej na Uniwersytecie Padewskim. Katalog znaków heraldycznych. 2023, s. 320. ISBN 978-83-66172-60-9.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Marek Wagner, Słownik biograficzny oficerów polskich drugiej połowy XVII wieku, tom III, Wydawnictwo Napoleon V, Oświęcim 2018.