Walgina rdestniak

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Walgina rdestniak
Timandra comae
(Schmidt, 1931)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Podgromada

uskrzydlone

Rząd

motyle

Rodzina

miernikowcowate

Gatunek

walgina rdestniak

Walgina rdestniak (Timandra comae, Calothysanis amata) – gatunek owada z rodziny miernikowcowatych, w Polsce bardzo pospolity.
Od 1994 roku istnieje niezatwierdzony przez wszystkich ekspertów podział gatunku na Timandra comae i T. griseata. W północnej i wschodniej Europie występuje T. griseata, natomiast T. comae – w Europie Zachodniej i Południowej[1]. W Estonii występują mieszańce obu gatunków.

Wygląd[edytuj | edytuj kod]

Samiec
Samica

Rozpiętość przednich skrzydeł 14–35 mm, filigranowa budowa ciała, dymorfizm płciowy widoczny w budowie czułków: samiec posiada podwójnie grzebykowate, samica – czułki piłkowane. Skrzydła są barwy kremowej. Przez obie pary przechodzą czerwonawo-fioletowe linie układające się po rozłożeniu skrzydeł w jedną linię. Przed i za wyraźniejsza linią przebiegają mniej wyraźne linie. Na przednich skrzydłach widoczne są ciemniejsze małe plamki. Tylne brzegi skrzydeł są zaakcentowane ciemniejszą, ale rozjaśniającą się barwą. Gąsienice mają zmienną barwę, od szaro-brązowej do oliwkowej z ciemniejszymi plamami na grzbiecie. Poczwarki przystosowane są ubarwieniem do barwy otoczenia, przebywają w słabych oprzędach, wyglądając jak gdyby były zawieszone w powietrzu.

Biotop[edytuj | edytuj kod]

Owad bardzo pospolity. Pojawia się w dwóch lub trzech pokoleniach od maja do października, w lasach łęgowych, zaroślach w pobliżu zbiorników wodnych i na skraju lasów. Przylatuje również do parków, ogródków i domów. W ciągu dnia motyle składają skrzydła do odpoczynku i ukrywają się w zacienieniach. Połączenie barwne, przedniego i tylnego skrzydła, skutecznie kamufluje motyla w otoczeniu. Aktywny jest nocą, może przylatywać do światła.

Pożywienie[edytuj | edytuj kod]

Gąsienice żywią się liśćmi różnych szczawi i rdestów, niekiedy także innych roślin.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Günter Ebert (Hrsg.), Daniel Bartsch, Stefan Hafner: Die Schmetterlinge Baden-Württembergs Band 8, Nachtfalter VI (Spanner (Geometridae) 1. Teil), Ulmer Verlag Stuttgart 2001. ISBN 3-8001-3497-7

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jiří Zahradník, Małgorzata Garbarczyk, Henryk Garbarczyk, František Severa: Owady : przewodnik. Warszawa: Multico, 1996, s. 272. ISBN 83-7073-132-5.
  • Jerzy Heintze: Motyle Polski : atlas. Cz. 1. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1990, s. 68. ISBN 83-02-03380-4 (cz. 1).