Walhaz
Walhaz (zapis runiczny ᚹᚨᛚᚺᚨᛉ) − pragermańskie słowo oznaczające cudzoziemca, obcego, Rzymianina posługującego się łaciną lub którymś z języków celtyckich. Termin ten był używany w starożytności przez germańskie plemiona i określał ludy łacińsko- i celtojęzyczne zamieszkałe w Cesarstwie Rzymskim.
Od Walhaz pochodzi wiele słów w innych językach, w tym także we współczesnych. W języku staronordyjskim przymiotnikowa forma słowa Velsk, czyli valksr oznacza Francuz. Z kolei słowo walhisk ze staro-wysoko-niemieckiego znaczy romański. Staroangielskie określenia welisċ, wælisċ, oraz wilisċ oznaczały rzymskiego Bryta, a węgierskie Oláh, podobnie jak bułgarskie Vlach, Rzymianina. Niemieckie słowo welsch, używane jest w Szwajcarii i południowym Tyrolu w stosunku do ludzi posługujących się językami romańskimi. Polska nazwa kraju Włochy pochodzi (za pośrednictwem ludów germańskich) od Walhaz. Ponadto nazwy Wołochów, Walijczyków oraz pośrednio Walonów również posiadają swój źródłosłów w słowie Walhaz.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- John Ronald Reuel Tolkien: English and Welsh. 1955; veröff. in: Christopher Tolkien (Hrsg.): The Monsters & the Critics and Other Essays. George Allen & Unwin (Publishers) Ltd. 1983; neuveröff. HarperCollinsPublishers 1990.
- Margaret Lindsay Faull, The semantic development of old English walh, dans Leeds Studies in English, xviii, 1975, p. 20–44.
- Willibald Plöchl, Die Wiener orthodoxen Griechen, Wien 1983, pag. 99.