Wasilij Paszkiewicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wasilij Paszkiewicz
Василий Алексеевич Пашкевич
Imię i nazwisko

Wasilij Aleksiejewicz Paszkiewicz

Data i miejsce urodzenia

ok. 1740
Petersburg

Pochodzenie

rosyjskie

Data i miejsce śmierci

20 marca 1797
Petersburg

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor

Wasilij Aleksiejewicz Paszkiewicz, ros. Василий Алексеевич Пашкевич (ur. około 1740, zm. 9 marca?/20 marca 1797 w Petersburgu[1][2][3]) – rosyjski kompozytor.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Przez całe życie związany był z Petersburgiem[1]. Od 1756 roku był członkiem chóru dworskiego[1], a od 1763 roku skrzypkiem nadwornej orkiestry Katarzyny II[1][2][3]. Od 1773 do 1774 roku uczył śpiewu w petersburskiej Akademii Sztuk[1][3]. W latach 1779–1783 współpracował jako dyrygent z teatrem operowym Karla Knippera[1]. Od 1783 roku ponownie zatrudniony na dworze jako pierwszy skrzypek, w 1789 roku został nadwornym koncertmistrzem[1]. Należał do najlepiej opłacanych muzyków na dworze[1]. Po wstąpieniu na tron Pawła I został w 1797 roku zwolniony[1].

Wspólnie z Jewstigniejem Fominem był twórcą rosyjskiej opery, opartej na wzorcach włoskich i francuskich[1]. Stworzył własny, indywidualny styl, czerpiąc z rodzimego folkloru i wykorzystując muzykę do podkreślania kolorytu lokalnego[1]. Skomponował opery komiczne Niesczastje ot kariety (1779), Skupoj (1782), Kak pożywiosz tak i prosływiosz ili Sankt Pietierburgskij Gostinyj dwor (1782, 2. wersja 1792), Tunisskij pasza (1783), a także napisane do libretta autorstwa carycy Katarzyny Fiewiej (1786) i Fieduł z dietmi (1790)[1][2]. Wspólnie z Giuseppe Sartim był też autorem opery seria Naczalnoje uprawlenije Olega, również do libretta napisanego przez Katarzynę[1][2][3]. Pisał także utwory religijne[1][2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j k l m n Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 7. Część biograficzna n–pa. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2002, s. 362. ISBN 978-83-224-0808-7.
  2. a b c d e Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2732. ISBN 0-02-865529-X.
  3. a b c d Daniel Jaffé: Historical Dictionary of Russian Music. Lanham: Scarecrow Press, 2012, s. 242. ISBN 978-0-8108-5311-9.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]