Przejdź do zawartości

Wasilij Truszyn

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wasilij Truszyn
Василий Петрович Трушин
Data urodzenia

19 września 1934

Data śmierci

16 stycznia 2006

Minister spraw wewnętrznych RFSRR
Okres

od 27 października 1989
do 15 czerwca 1990

Przynależność polityczna

KPZR

Odznaczenia
Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Przyjaźni Narodów

Wasilij Pietrowicz Truszyn (ros. Василий Петрович Трушин, ur. 19 września 1934, zm. 16 stycznia 2006) – radziecki i rosyjski działacz państwowy, generał pułkownik służby wewnętrznej, minister spraw wewnętrznych Rosji (1993).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1957 ukończył Moskiewski Instytut Górniczy, pracował w Moskwie jako inżynier konstruktor, w 1959 został funkcjonariuszem Komsomołu, w latach 1964-1968 był I sekretarzem Komitetu Miejskiego Komsomołu w Moskwie. Od 1961 należał do KPZR, 1968-1974 był I sekretarzem jednego z rejonowych komitetów KPZR w Moskwie, 1974-1976 kierownikiem Wydziału Pracy Organizacyjno-Partyjnej Komitetu Miejskiego KPZR w Moskwie, następnie sekretarzem Komitetu Miejskiego KPZR w Moskwie. Od września 1979 do stycznia 1984 był szefem Miejskiego Zarządu Spraw Wewnętrznych Komitetu Wykonawczego Rady Miejskiej Moskwy i jednocześnie członkiem Kolegium MWD ZSRR, od stycznia do grudnia 1984 ponownie był sekretarzem Komitetu Miejskiego KPZR w Moskwie, od grudnia 1984 do października 1989 był I zastępcą ministra spraw wewnętrznych ZSRR w stopniu generała pułownika służby wewnętrznej, w 1986 kierował sztabami MWD ds. likwidacji skutków katastrofy w Czarnobylu, a w 1988 trzęsienia ziemi w Armenii. Od października 1989 do września 1990 był ministrem spraw wewnętrznych RFSRR, od września 1990 do 14 września 1991 zastępcą ministra spraw wewnętrznych ZSRR i jednocześnie 22-23 sierpnia 1991 p.o. ministra spraw wewnętrznych ZSRR i w sierpniu-wrześniu 1991 szefem Służby Bezpieczeństwa Ogólnego MWD ZSRR, w 1991 został przeniesiony na emeryturę. W czasie kryzysu konstytucyjnego miał być wyznaczony przez Aleksandra Ruckoja na ministra spraw wewnętrznych Federacji Rosyjskiej, ale nie ma dowodów, aby objął tę funkcję. Był odznaczony czterema Orderami Czerwonego Sztandaru Pracy i Orderem Przyjaźni Narodów.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]