Wczesne lato (film)
 Rodzina Mamiya w jednej ze scen filmu. W drugim rzędzie pośrodku Noriko – główna bohaterka filmu. | |
| Gatunek | |
|---|---|
| Rok produkcji |
1951 |
| Data premiery |
3 października 1951 (Japonia) |
| Kraj produkcji | |
| Język | |
| Czas trwania |
125 min |
| Reżyseria | |
| Scenariusz |
Kogo Noda |
| Główne role | |
| Muzyka |
Senji Itō |
| Zdjęcia |
Yûharu Atsuta |
| Scenografia |
Tatsuo Hamada |
| Kostiumy |
Taizô Saitô |
| Montaż |
Yoshiyasu Hamamura |
| Produkcja |
Takeshi Yamamoto |
| Wytwórnia | |
| Dystrybucja | |
Wczesne lato (jap. 麦秋 Bakushū; ang. Early Summer) – japoński film obyczajowy z 1951 roku w reżyserii Yasujirō Ozu.
Fabuła[edytuj | edytuj kod]
Japonia we wczesnych latach powojennych. Młodej kobiecie imieniem Noriko czas wyjść za mąż. Wbrew opinii rodziny i części przyjaciół, idąc za głosem serca odrzuca ofertę matrymonialną zamożnego biznesmena pana Manabe i poślubia Kenkichiego – skromnego lekarza, wdowca samotnie wychowującego syna, przyjaciela z dzieciństwa. Jej wybór, choć nie bez oporów zostaje zaakceptowany przez rodzinę i środowisko.
Obsada[edytuj | edytuj kod]
- Setsuko Hara – Noriko
- Chishū Ryū – Kōichi
- Chikage Awashima – Aya Tamura
- Kuniko Miyake – Fumiko
- Ichiro Sugai – Shūkichi
- Chieko Higashiyama – Shige
- Haruko Sugimura – Tami Yabe
- Seiji Miyaguchi – Nishiwaki
- Shūji Sano – Sotaro Satake
i inni.
O filmie[edytuj | edytuj kod]
Wczesne lato stanowi drugą część nieoficjalnej trylogii Yasujirō Ozu (pozostałe to: Późna wiosna z 1949 i Tokijska opowieść z 1953)[1], uznawanego dzisiaj za "najbardziej japońskiego z japońskich twórców filmowych"[2] i reżysera o "najbardziej narodowym charakterze"[3]. Obraz ten należy do mniej znanych dzieł tego reżysera. Prawie nieznany w Europie, podobnie jak wszystkie inne działa Ozu nie był rozpowszechniany w Stanach Zjednoczonych za życia ich twórcy. Jego filmy zaczęły być dostępne amerykańskiej publiczności dopiero latach 70. Krytycy chwalili ich oryginalny styl, daleki od hollywoodzkiej konwencji[4]. Znany amerykański krytyk filmowy Roger Ebert po latach uznawał film Ozu za jeden z najlepszych w jego twórczości[5]. Wczesne lato obecnie uchodzi za klasyk kina japońskiego, "poruszający i intymny portret międzypokoleniowego gospodarstwa domowego w powojennej Japonii"[1]. W 2009 roku znalazł się na liście najlepszych filmów japońskich magazynu Kinema Junpo – najstarszego japońskiego czasopisma filmowego[6]. W rankingu popularnego, filmowego serwisu internetowego Rotten Tomatoes obraz posiada obecnie (2024) stuprocentową, najwyższą, pozytywną ocenę "czerwonych pomidorów"[7]
Nagrody[edytuj | edytuj kod]
Film otrzymał kilka prestiżowych nagród w świecie kina japońskiego. W 1951 roku Tokijskie Stowarzyszenie Dziennikarzy Filmowych przyznało mu Nagrodę Błękitnej Wstęgi (Blue Ribbon) w kategoriach: najlepsza aktorka (Setsuko Hara), najlepszy reżyser (Yasujirô Ozu), najlepsza aktorka drugoplanowa (Haruko Sugimura). Rok później otrzymał nagrodę magazynu Kinema Junpo za najlepszą reżyserię. Również w 1952 zdobył nagrody filmowe Mainichi za najlepszą reżyserię i dla najlepszej aktorki (Hara)[8].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Tom Wilmot: Film Review: Early Summer (1951) by Yasujiro Ozu. [w:] asianmoviepulse.com [on-line]. [dostęp 2024-03-03]. (ang.).
- ↑ Zbigniew Pitera: Leksykon reżyserów filmowych. Warszawa: WAiF, 1984, s. 242. ISBN 83-221-0166-X.
- ↑ Tadeusz Lubelski (red.): Encyklopedia kina. Kraków: Biały Kruk, 2010, s. 731. ISBN 978-83-7553-100-8. (pol.).
- ↑ Ben Kenigsberg: Ready to Try an Ozu Film? Watch These Two Family Tales. [w:] The New York Times [on-line]. 2020-09-03. [dostęp 2024-03-03]. (ang.).
- ↑ Strona autorska Rogera Eberta (ang.)
- ↑ Greatest Japanese films by magazine Kinema Junpo (2009 version). [w:] MUBI. Europe [on-line]. [dostęp 2024-03-02]. (ang.).
- ↑ Early Summer. [w:] Rotten Tomatoes [on-line]. [dostęp 2024-03-02]. (ang.).
- ↑ IMDb. Awords
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Plakat
- Wczesne lato w bazie IMDb (ang.)
- Wczesne lato w bazie Filmweb
