Weymann 66
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Société Anonyme des Etablissements Aéronautiques Charles Weymann |
| Typ | |
| Konstrukcja |
dwupłat o konstrukcji metalowej |
| Załoga |
2 |
| Historia | |
| Data oblotu |
30 sierpnia 1933 |
| Lata produkcji |
1930 |
| Liczba egz. |
1 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
3 silniki gwiazdowe, 9-cylindrowy „Lorraine Algol” |
| Moc |
300 KM (220 kW) |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
16,60 m |
| Długość |
11,20 m |
| Wysokość |
3,50 m |
| Powierzchnia nośna |
62,00 m2 |
| Masa | |
| Własna |
3500 kg |
| Startowa |
5080 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
240 km/h |
| Prędkość przelotowa |
200 km/h |
| Pułap |
5500 m |
| Zasięg |
1000 km |
| Dane operacyjne | |
| Liczba miejsc | |
| 8 lub ładunek o masie 800 kg | |
| Użytkownicy | |
 Francja
| |
Weymann 66 (także CTW 66) – francuska łódź latająca z okresu okresu międzywojennego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W 1930 roku francuskie lotnictwo ogłosiło konkurs na samolot dla policji i wojsk kolonialnych. Do tego konkursu przystąpiła także wytwórnia Société Anonyme des Etablissements Aéronautiques Charles Weymann, która przedstawiła łódź latającą oznaczona jako Weymann 66. Konstrukcja samolotu była oparta na konstrukcjach amerykańskiej firmy Sikorsky Aviation Division.
Prototyp samolotu został zbudowany w 1930 roku, lecz oblatany dopiero 30 sierpnia 1933 roku. Po dokonaniu kilku poprawek przedstawiono go jako gotowy do produkcji samolot i przekazany badań wojskowy w ramach konkursu. Komisja konkursowa ze zgłoszonych samolotów wybrała samolot Bloch MB.120.
Z uwagi na upadek wytwórni Société Anonyme des Etablissements Aéronautiques Charles Weymann w 1934 roku dalszych prac nad tym samolotem nie prowadzono. Zbudowano tylko 1 prototyp.
Użycie w lotnictwie[edytuj | edytuj kod]
Samolot Weymann 66 był używany do badań fabrycznych i wojskowych w ramach konkursu na samolot dla wojsk kolonialnych i policji kolonialnej.
Opis techniczny[edytuj | edytuj kod]
Samolot Weymann 66 był dwupłatowom łodzią latającą o konstrukcji metalowej, kryty płótnem.
Kadłub miał kształt łodzi, gdzie w przedniej części znajdowała się kabina załogi, za nią znajdowało się przedział dla 8 pasażerów lub pomieszczenie na ładunek o masie 800 kg. Dolny płat mocowany był do kadłuba, natomiast górny do dolnego za pomocą słupków. W górnym płacie zamontowano trzy gondole z silnikami, przy gondoli środkowego silnika umieszczono po obu stronach belki na końcu których zamontowano usterzenie tylne.
Napęd stanowiły 3 silniki gwiazdowe o mocy 300 KM każdy.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Václav Němeček, Pavel Týc: Atlas letadel třímotorová dopravní letadla. Praga: Nakladatelství dopravy a spojů Nadas, 1979, s. 158. (cz.).