Wierzbowa Palisada
Wierzbowa Palisada (chiń. upr. 柳条边; chiń. trad. 柳條邊; pinyin Liǔtiáo biān) – linia strażnic i umocnień na granicy Mandżurii, mająca w czasach dynastii Qing powstrzymać napływ Chińczyków na tereny zamieszkane przez Mandżurów i Mongołów.
Wzniesiona w drugiej połowie XVII wieku składała się z dwóch linii, biegnących od Wielkiego Muru do rzeki Sungari i od Kaiyuanu do granicy koreańskiej. Palisada składała się z dwóch biegnących równolegle do siebie wałów, o wysokości i szerokości 1 metra, przedzielonych rowem głębokim na 3,5 metra. Wały obsadzone były wierzbami, które dały nazwę całemu systemowi umocnień. Na terenach poza Palisadą zabroniono rdzennym Chińczykom osiedlania się, a tych mieszkających do tej pory wraz z jej budową zachęcono do przesiedlenia się na półwysep Liaodong.
Wierzbowa Palisada nie zdała egzaminu: w ciągnącej się na długości 900 kilometrów linii umocnień było zaledwie 19 bram-strażnic, z których teren podlegający pod każdą strzegło zazwyczaj nie więcej niż 50 żołnierzy chorągwianych. Tak słaba ochrona i de facto jedynie symboliczny charakter bariery sprawiły, że bardzo łatwo było przekroczyć granicę nielegalnie i w rzeczywistości migracje ludności nie były kontrolowane[1]. Formalnie zakaz osiedlania się Chińczyków w Mandżurii został uchylony pod koniec XIX wieku, kiedy to cesarstwo stanęło w obliczu masowego napływu kolonistów rosyjskich na te obszary[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Edward J. M. Rhoads: Manchus & Han: Ethnic Relations and Political Power in Late Qing and Early Republican China, 1861–1928. Seattle: University of Washington Press, 2000, s. 41. ISBN 0-295-97938-0.
- ↑ William T. Rowe: China's Last Empire: The Great Qing. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press, 2009, s. 211. ISBN 978-0-674-03612-3.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- James Reardon-Anderson: Reluctant Pioneers: China's Expansion Northward, 1644–1937. Stanford, California: Stanford University Press, 2005. ISBN 0-8047-5167-6.