Wiesław Jasiobędzki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wiesław Jasiobędzki
Data i miejsce urodzenia

7 czerwca 1928
Warszawa

Data i miejsce śmierci

1 sierpnia 2004
Warszawa

Profesor nauk chemicznych
Specjalność: chemia
Alma Mater

Politechnika Warszawska

Doktorat

1963

Profesura

1993

pracownik naukowy
Uczelnia

Politechnika Warszawska

Dziekan
Wydział

Chemiczny PW

Okres spraw.

1982–1955

Wiesław Jasiobędzki (ur. 7 czerwca 1928 w Warszawie, zm. 1 sierpnia 2004 tamże) – polski chemik, prof. dr. inż. Politechniki Warszawskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Grób profesora Wiesława Jasiobędzkiego na cmentarzu Bródnowskim

Podczas powstania warszawskiego walczył jako starszy strzelec na terenie południowego Śródmieścia (ps. Dryblas), ranny 14 września 1944 dostał się do niewoli[1].

Studiował na Wydziale Chemii Politechniki Warszawskiej, pracę magisterską obronił w 1951. Promotorem jego pracy doktoranckiej obronionej w 1963 była prof. Wanda Polaczkowa[2]. Był pracownikiem naukowym w Laboratorium Procesów Technologicznych, a także dziekanem (od 1982) i prodziekanem Wydziału Chemii Politechniki Warszawskiej. Mimo że należał do PZPR, był przeciwny wielu działaniom tej partii i był pozytywnie oceniany przez współpracowników[3].

Był współwynalazcą:

Zmarł 1 sierpnia 2004 i został pochowany na cmentarzu Bródnowskim (kw. 82C-1-11)[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Biogram powstańczy Wiesława Jasiobędzkiego
  2. Zakład Chemii Organicznej Wydziału Chemicznego PW, Wykaz doktoratów obronionych w Katedrze Chemii Organicznej
  3. Solidarność na Politechnice Warszawskiej, s. 30. [dostęp 2006-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-01-25)].
  4. Sposób wytwarzania tioamidu kwasu 2-etyloizonikotynowego. Patent PL 45711. UP RP, 1960-11-05 (data zgłoszenia); 1962-03-20 (data publikacji). [dostęp 2018-07-22].
  5. Sposób zwilżania nitrocelulozowych prochów strzelniczych. Patent PL 146969. UP RP, 1986-12-18 (data zgłoszenia); 1991-06-28 (data publikacji). [dostęp 2018-07-22].
  6. Sposób stabilizowania nitrocelulozowych prochów strzelniczych. Patent PL 146689. UP RP, 1986-12-22 (data zgłoszenia); 1992-07-31 (data publikacji). [dostęp 2018-07-22].
  7. Nowe pochodne 1,1 -diokso-2-(difenylometyleno)-3-chloro-2,5-dihydrotiofenu. Patent PL 179216. UP RP, 1995-07-20 (data zgłoszenia); 200-08-31 (data patentu). [dostęp 2018-07-22].
  8. Wykaz profesorów i docentów Politechniki Warszawskiej zmarłych w latach 2000-2010