Wikipedia:Artykuły na Medal/zajawki/Józef Beck
[[Plik:J Beck.jpg|left|100px]] '''[[Józef Beck]]''' (ur. [[4 października]] [[1894]] w [[Warszawa|Warszawie]], zm. [[5 czerwca]] [[1944]] w [[Stănești (okręg Giurgiu)|Stăneşti]]) – [[Polacy|polski]] [[polityk]], [[dyplomata]], bliski współpracownik [[Józef Piłsudski|Józefa Piłsudskiego]], [[pułkownik]] [[oficer dyplomowany|dyplomowany]] [[Wojsko Polskie (II RP)|Wojska Polskiego]]. Rozpoczął karierę jako [[adiutant]] Józefa Piłsudskiego. W 1926 w czasie [[Przewrót majowy|zamachu majowego]] opowiedział się po stronie Józefa Piłsudskiego. W latach 1926–1930 szef gabinetu ministra spraw wojskowych, od 25 sierpnia do 4 grudnia 1930 – [[wicepremier]] w [[Drugi rząd Józefa Piłsudskiego|rządzie Józefa Piłsudskiego]]. Od 2 listopada 1932 minister spraw zagranicznych, samodzielnie kierował polską polityką zagraniczną aż do wybuchu [[II wojna światowa|II wojny światowej]]. Po [[Agresja ZSRR na Polskę|agresji sowieckiej na Polskę]], w nocy z 17 na 18 września 1939 ewakuował się wraz z rządem do [[Rumunia|Rumunii]], gdzie został internowany. ''[[Józef Beck|Czytaj więcej …]]''
Poniżej w porządku chronologicznym widoczne są ekspozycje tej zajawki. Prosimy nie poprawiać ich z wyjątkiem aktualizacji linków po przenosinach artykułów.
2010-01-31
[edytuj | edytuj kod]Józef Beck (ur. 4 października 1894 w Warszawie, zm. 5 czerwca 1944 w Stăneşti) – polski polityk, dyplomata, bliski współpracownik Józefa Piłsudskiego, pułkownik dyplomowany Wojska Polskiego. Rozpoczął karierę jako adiutant Józefa Piłsudskiego. W 1926 w czasie zamachu majowego opowiedział się po stronie Józefa Piłsudskiego. W latach 1926-1930 szef gabinetu ministra spraw wojskowych, od 25 sierpnia do 4 grudnia 1930 – wicepremier w rządzie Józefa Piłsudskiego. Od 2 listopada 1932 minister spraw zagranicznych, samodzielnie kierował polską polityką zagraniczną aż do wybuchu II wojny światowej. Po agresji sowieckiej na Polskę, w nocy z 17 na 18 września 1939 ewakuował się wraz z rządem do Rumunii, gdzie został internowany.
2010-02-07
[edytuj | edytuj kod]Józef Beck (ur. 4 października 1894 w Warszawie, zm. 5 czerwca 1944 w Stăneşti) – polski polityk, dyplomata, bliski współpracownik Józefa Piłsudskiego, pułkownik dyplomowany Wojska Polskiego. Rozpoczął karierę jako adiutant Józefa Piłsudskiego. W 1926 w czasie zamachu majowego opowiedział się po stronie Józefa Piłsudskiego. W latach 1926-1930 szef gabinetu ministra spraw wojskowych, od 25 sierpnia do 4 grudnia 1930 – wicepremier w rządzie Józefa Piłsudskiego. Od 2 listopada 1932 minister spraw zagranicznych, samodzielnie kierował polską polityką zagraniczną aż do wybuchu II wojny światowej. Po agresji sowieckiej na Polskę, w nocy z 17 na 18 września 1939 ewakuował się wraz z rządem do Rumunii, gdzie został internowany.
2010-02-14
[edytuj | edytuj kod]Józef Beck (ur. 4 października 1894 w Warszawie, zm. 5 czerwca 1944 w Stăneşti) – polski polityk, dyplomata, bliski współpracownik Józefa Piłsudskiego, pułkownik dyplomowany Wojska Polskiego. Rozpoczął karierę jako adiutant Józefa Piłsudskiego. W 1926 w czasie zamachu majowego opowiedział się po stronie Józefa Piłsudskiego. W latach 1926-1930 szef gabinetu ministra spraw wojskowych, od 25 sierpnia do 4 grudnia 1930 – wicepremier w rządzie Józefa Piłsudskiego. Od 2 listopada 1932 minister spraw zagranicznych, samodzielnie kierował polską polityką zagraniczną aż do wybuchu II wojny światowej. Po agresji sowieckiej na Polskę, w nocy z 17 na 18 września 1939 ewakuował się wraz z rządem do Rumunii, gdzie został internowany.
2010-02-21
[edytuj | edytuj kod]Józef Beck (ur. 4 października 1894 w Warszawie, zm. 5 czerwca 1944 w Stăneşti) – polski polityk, dyplomata, bliski współpracownik Józefa Piłsudskiego, pułkownik dyplomowany Wojska Polskiego. Rozpoczął karierę jako adiutant Józefa Piłsudskiego. W 1926 w czasie zamachu majowego opowiedział się po stronie Józefa Piłsudskiego. W latach 1926-1930 szef gabinetu ministra spraw wojskowych, od 25 sierpnia do 4 grudnia 1930 – wicepremier w rządzie Józefa Piłsudskiego. Od 2 listopada 1932 minister spraw zagranicznych, samodzielnie kierował polską polityką zagraniczną aż do wybuchu II wojny światowej. Po agresji sowieckiej na Polskę, w nocy z 17 na 18 września 1939 ewakuował się wraz z rządem do Rumunii, gdzie został internowany.