Przejdź do zawartości

Oficer dyplomowany

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Orzełek na kołnierz munduru
Znak dyplomowanych oficerów Sztabu Generalnego II Rzeczypospolitej
Dyplom naukowy oficera Sztabu Generalnego

Oficer dyplomowany – tytuł wojskowy przysługujący oficerowi Wojska Polskiego po ukończeniu odpowiedniej uczelni. Pisany jest bezpośrednio po stopniu wojskowym (np. płk dypl.). W pierwszym okresie absolwentom nadawano tytuł oficerów Sztabu Generalnego (SG).

 Z tym tematem związana jest kategoria: Oficerowie dyplomowani II Rzeczypospolitej.
  • W Siłach Zbrojnych PRL tytuł ten przysługiwał (od roku 1958) absolwentom Akademii Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. Używali go również oficerowie polscy – absolwenci równorzędnych uczelni Związku Radzieckiego i uczelni innych państw Układu Warszawskiego[a]. Tytuł zawodowy przysługujący absolwentom zagranicznej uczelni ustalał Minister Obrony Narodowej – po wysłuchaniu opinii rady naukowej odpowiedniej akademii wojskowej[1].
  1. Absolwenci innych polskich akademii wojskowych otrzymywali tytuły magistra (Wojskowa Akademia Polityczna im. Feliksa Dzierżyńskiego), magistra inżyniera (Wojskowa Akademia Techniczna w Warszawie) lub lekarza (Wojskowa Akademia Medyczna w Łodzi).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]