Wiktor Mirny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wiktor Mirny
Ilustracja
rotmistrz rotmistrz
Data i miejsce urodzenia

6 grudnia 1888
Łowicz

Data i miejsce śmierci

1940
USRR, ZSRR

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

2 Pułk Ułanów Wielkopolskich → 16 Pułk Ułanów Wielkopolskich

Stanowiska

dowódca szwadronu

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa

Odznaczenia
Odznaka honorowa za Rany i Kontuzje - dwukrotnie ranny
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)

Wiktor Mirny (ur. 6 grudnia 1888 w Łowiczu, zm. 1940 w ZSRR) – rotmistrz Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 6 grudnia 1888 w Łowiczu jako syn Seweryna[1]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został przydzielony do 2 pułku Ułanów Wielkopolskich, w którym od 15 września 1919 był dowódcą II szwadronu[2]. Z tym oddziałem walczył w wojnie polsko-bolszewickiej; w randze porucznika jako dowódca II szwadronu[3][4][5]. Został ranny[6]. Po wojnie powrócił do macierzystej jednostki, przemianowanej na 16 pułk Ułanów Wielkopolskich, stacjonującej w garnizonie Bydgoszcz[7]. Został awansowany do stopnia rotmistrza kawalerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[8][9][10]. W latach 20. służył w 16 pułku ułanów (1923, 1924, 1928)[11][12][13]. Później został przeniesiony w stan spoczynku. W 1934 jako emerytowany rotmistrz był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr I jako oficer przewidziany do użycia w czasie wojny i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III[14].

Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 wkrótce został aresztowany przez funkcjonariuszy NKWD. Został przewieziony do więzienia przy ulicy Karolenkiwskiej 17 w Kijowie. Tam prawdopodobnie na wiosnę 1940 został zamordowany przez NKWD. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 55/4-81 oznaczony numerem 1946)[15]. Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Wiktor Mirny. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2020-12-21].
  2. XV-lecie 16/2 Pułku 1934 ↓, s. 16.
  3. XV-lecie 16/2 Pułku 1934 ↓, s. 21, 28.
  4. 16 Pułk Ułanów Wielkopolskich im. gen. Gustawa Orlicz-Dreszera. gimbukowiec.republika.pl. [dostęp 2014-12-08].
  5. Eugeniusz Śliwiński: Garnizon Leszno w okresie międzywojennym 1920 - 1939. historia.leszno.pl. [dostęp 2014-12-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (14 sierpnia 2016)].
  6. XV-lecie 16/2 Pułku 1934 ↓, s. 41.
  7. XV-lecie 16/2 Pułku 1934 ↓, s. 36.
  8. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 681.
  9. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 603.
  10. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 345.
  11. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 631.
  12. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 571.
  13. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 305.
  14. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 337, 847.
  15. Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 62. [dostęp 2014-10-27].
  16. XV-lecie 16/2 Pułku 1934 ↓, s. 42.
  17. Dekret Wodza Naczelnego L. 3106 z 30 czerwca 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 28, poz. 1123)
  18. XV-lecie 16/2 Pułku 1934 ↓, s. 43.
  19. a b Na podstawie fotografii

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]