Wiktor Nagórski (1911–1972)
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Poseł na Sejm Ustawodawczy | |
| Okres |
od 4 lutego 1947 |
| Przynależność polityczna | |
| Odznaczenia | |
| |
Wiktor Nagórski (ur. 24 stycznia 1911 we Lwowie, zm. 22 grudnia 1972[1] w Warszawie) – polski prawnik i ekonomista, działacz komunistyczny, poseł do Krajowej Rady Narodowej i do Sejmu Ustawodawczego RP.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończył szkołę średnią w Stanisławowie, po czym studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza. W drugiej połowie lat 30. zatrudniony w Ministerstwie Skarbu. Był jednym z organizatorów Stronnictwa Demokratycznego, pracował w gazecie "Czarno na Białym". We wrześniu 1939 ponownie znalazł się we Lwowie, gdzie podjął współpracę z władzami radzieckimi. Pisywał m.in. do "Czerwonego Sztandaru". Podczas okupacji niemieckiej związał się z Polską Partią Robotniczą, z jego ramienia zasiadał w tzw. Komitecie Pomocy dla Ofiar Faszyzmu. Redagował organ partyjny "Głos Wolności". Po 1944 służył w Ludowym Wojsku Polskim, później pracował w Ministerstwie Żeglugi. Ponownie skierowany do Stronnictwa Demokratycznego stał na czele Wydziałów Organizacyjnego, Personalnego i Młodzieżowego CK. Był również przewodniczącym Związku Młodzieży Demokratycznej. Należał do tzw. lewackiego skrzydła SD dążącego do jego marginalizacji i włączenia do PZPR[2]. W latach 50. pracował w Opiece Społecznej jako dyrektor departamentu oraz w Banku Inwestycyjnym jako specjalista ds. gospodarczych.
W 1945 wszedł w skład Krajowej Rady Narodowej. W 1947 nominowany do Sejmu Ustawodawczego z okręgu Siedlce, gdzie zasiadł w Komisjach Wojskowej, Wyznaniowej i Narodowościowej oraz Ziem Odzyskanych i Repatriacji.
Odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera 15B-1-22)[3].
Jego synem był działacz opozycyjny Wiktor Nagórski (1942-1991).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ "Kurier Polski", nr 302 z 27 grudnia 1972, s. 2 (nekrolog)
- ↑ Janusz Wrona, System partyjny w Polsce 1944-1950: miejsce, funkcje, relacje partii politycznych w warunkach budowy i utrwalania systemu totalitarnego, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin 1995, s. 257–258
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Wiktor Nagórski, w: Henryk Wosiński, Stronnictwo Demokratyczne w Polsce Ludowej. Cz. 3. Udział Stronnictwa w pracach parlamentu PRL w latach 1944–1968 (red. Wiktoria Beczek), Warszawa 1969, s. 95 (nota biograficzna ze zdjęciem)
- W czterdziestą rocznicę powstania Krajowej Rady Narodowej: materiały i dokumenty, Kancelaria Sejmu, Warszawa 1984
- Strona sejmowa posła na Sejm Ustawodawczy
- Absolwenci Wydziału Prawa Uniwersytetu Lwowskiego
- Ludzie związani z bankowością w Polsce
- Ludzie związani ze Stanisławowem
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (Polska Ludowa)
- Politycy PPR
- Politycy Stronnictwa Demokratycznego
- Polscy ekonomiści
- Polscy prawnicy
- Polscy współpracownicy radzieckich władz okupacyjnych 1939–1941
- Posłowie do Krajowej Rady Narodowej
- Posłowie na Sejm Ustawodawczy (1947–1952)
- Urodzeni w 1911
- Zmarli w 1972
- Żołnierze ludowego Wojska Polskiego w II wojnie światowej
- Pochowani na Powązkach-Cmentarzu Wojskowym w Warszawie
- Ludzie urodzeni we Lwowie