Wilhelmina Matuszewska
| Data urodzenia |
1 listopada 1913 |
|---|---|
| Data śmierci |
17 czerwca 1991 |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie | |
| Odznaczenia | |
| |
Wilhelmina Matuszewska z d. Szechter (ur. 1 listopada 1913[1], zm. 17 czerwca 1991)[2] – polska historyk, badacz dziejów ruchu ludowego i robotniczego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Doktorat obroniła 4 marca 1965 w Wyższej Szkole Nauk Społecznych (Geneza i przebieg strajku chłopskiego w 1937) pod kierunkiem Czesława Madajczyka[3]. Pracowała w Zakładzie Historii Partii przy KC PZPR, następnie w Akademii Nauk Społecznych[4].
Działaczka PZPR. 28 listopada 1988 weszła w skład Honorowego Komitetu Obchodów 40-lecia Kongresu Zjednoczeniowego PPR – PPS – powstania PZPR[5].
Żona Stefana Matuszewskiego, matka Joanny Matuszewskiej-Skoczylas.
Została pochowana na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A31-tuje-2)[2].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (11 sierpnia 1945)[6]
Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]
- TUR wczoraj i dziś, Warszawa: Towarzystwo Uniwersytetu Robotniczego 1947.
- (redakcja) Strajk chłopski w 1937 roku: dokumenty archiwalne, t. 1–2, zebrały i oprac. Wilhelmina Matuszewska i Stanisława Leblang, wstęp i red. W. Matuszewska, w kwerendzie archiwalnej, części w doborze i oprac. archeograf. dokumentów udział wzięła Bronisława Skrzeszewska, Warszawa: Książka i Wiedza 1960.
- U źródeł strajku chłopskiego w 1937 r., Warszawa: „Książka i Wiedza” 1962.
- Chłopski czyn u schyłku II Rzeczypospolitej, Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza 1973.
- Towarzystwo Uniwersytetu Robotniczego w kształcie powojennym (1944–1948), Warszawa: Akademia Nauk Społecznych 1989.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jerzy Myśliński, Mikrofon i polityka: z dziejów radiofonii polskiej, 1944–1960, 1990.
- ↑ a b Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online], www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2023-07-22].
- ↑ J. T., Rozprawy doktorskie pracowników Zakładu Historii Polski przy KC PZPR bronione w latach 1964–1966, „Z Pola Walki” 9 (1966), nr 4 (36), s. 255.
- ↑ Tadeusz Rutkowski, Nauki historyczne w Polsce 1944–1970. Zagadnienia polityczne i organizacyjne, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2007, s. 572, przyp. 151, ISBN 978-83-235-0318-7.
- ↑ Trybuna Robotnicza, nr 277, 29 listopada 1988, s. 5.
- ↑ M.P. z 1945 r. nr 39, poz. 94 „w uznaniu zasług, położonych dla sprawy radiofonii w Polsce, a w szczególności odbudowy Centralnej Rozgłośni Polskiego Radia w Raszynie”.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tadeusz Rutkowski, Nauki historyczne w Polsce 1944-1970. Zagadnienia polityczne i organizacyjne, Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego 2007, s. 291, 572.