Witold Jełowicki

Witold Jełowicki
Data urodzenia	1874
Data i miejsce śmierci	2 maja 1927 ; Ożenin
Zawód, zajęcie	prawnik, sędzia
Narodowość	polska
	Odznaczenia

Witold Bożeniec Jełowicki herbu własnego (ur. 1874, zm. 2 maja 1927 w Ożeninie) – polski prawnik, adwokat, sędzia.

Urodził się w 1874 jako syn Gracjana (1840-1916) i Eweliny z domu Sulatyckiej herbu Sas (1853-1892).

Ukończył studia prawa na Uniwersytet Kijowskim. Jego rozprawa konkursowa dotycząca eksterytorialności została odznaczona srebrnym medalem przez władze uczelni^[1]. Kontynuował kształcenie prawnicze zagranicą, po czym odbył praktykę aplikancką. Został zatrudniony w Ministerstwie Sprawiedliwości Imperium Rosyjskiego w Petersburgu, gdzie pracował przy ustawodawstwie. Później przeszedł do adwokatury w tym mieście.

W 1918 był członkiem Związku Czynnej Polityki Narodowej, jednego z trzech ugrupowań Polaków na Ukrainie^[2]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do służby sądowniczej II Rzeczypospolitej. Został mianowany na urząd prezesa Sądu Okręgowego w Łucku od 20 listopada 1920^[3]. Był organizatorem sądownictwa polskiego na Wołyniu.

2 maja 1922 został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski^[4].

Zmarł 2 maja 1927 w Ożeninie. Jego żoną była Maria Korwin-Piotrowska (1880-1903), z którą miał synów Stefana (1902-1942) i Witolda (1903-1977).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Kronika. „Gazeta Lwowska”, s. 4, Nr 49 z 3 marca 1898.
↑ Polacy na Ukrainie. „Gazeta Lwowska”, s. 4, Nr 110 z 16 maja 1918.
↑ Ruch służbowy. Mianowani. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Sprawiedliwości”, s. 45, Nr 3 z 1 lutego 1921.
↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 18.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Janusz Jamontt. Romuald Jaśkiewicz (wspomnienie pośmiertne). „Gazeta Sądowa Warszawska”, s. 288-289, Nr 21 z 23 maja 1927.
Romuald Jaśkiewicz – profil w bazie Sejm Wielki. sejm-wielki.pl. [dostęp 2015-09-28].

[1] Kronika. „Gazeta Lwowska”, s. 4, Nr 49 z 3 marca 1898.

[2] Polacy na Ukrainie. „Gazeta Lwowska”, s. 4, Nr 110 z 16 maja 1918.

[3] Ruch służbowy. Mianowani. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Sprawiedliwości”, s. 45, Nr 3 z 1 lutego 1921.

[4] Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 18.

[1]

[2]

[3]

[4]