Przejdź do zawartości

Wojciech Lanckoroński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wojciech Lanckoroński
Herb
Zadora
Data i miejsce urodzenia

1662
Gostynin

Data śmierci

1753

Wojciech Lanckoroński herbu Zadora (ur. 1662 w Gostyninie, zm. 1753) – kasztelan gostyniński w latach 1725–1753.

Rodzina

[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z zasłużonego i możnego rodu pieczętującego się herbem Zadora. Ojciec Wojciecha, Stanisław (1630-1671) pełnił urząd podczaszego podolskiego. Matka Katarzyna Telefus pieczętowała się herbem Łabędź. Poślubił w 1717 roku Aleksandrę Teresę Załuską, córkę Aleksandra Józefa Załuskiego, kasztelana rawskiego. Z małżeństwa urodziły się 3 córki i syn: Teresa poślubiła Tomasza Ossolińskiego, starostę nurskiego; Konstancja związała się z Janem Antonim Rostworowskim, kasztelanem zakroczymskim; Martyna zaś poślubiła Stanisława Stadnickiego, chorążego kamienieckiego. Jedyny syn Franciszek Kazimierz Lanckoroński (1714-1785) był starostą rawskim i regnowskim.

Pełnione urzędy

[edytuj | edytuj kod]

Początkowo na dworze pełnił obowiązki skarbnika podolskiego od 1698 roku. W latach 1706–1714 sprawował urząd podstolego podolskiego. Był starostą sulejowskim (1732), łęczyckim (1743) i sochaczewskim. Nominację na urząd kasztelana gostyńskiego otrzymał 3 października 1725 roku. Przez 28 lat pełnienia tego urzędu dał się poznać jako człowiek prawy, dobry organizator oraz człowiek biorący udział w życiu politycznym i społecznym Gostynina. Brał udział jako deputat na trybunał koronny 1727. Był członkiem konfederacji generalnej zawiązanej 27 kwietnia 1733 roku na sejmie konwokacyjnym[1]. Był elektorem Stanisława Leszczyńskiego z województwa rawskiego (1733)

Dobra majątkowe

[edytuj | edytuj kod]

Od swego teścia otrzymał Kłudno i Trzylaków. W swych dobrach majątkowych posiadał Mielnicę, Doleszowo, Kłodzie i Goliance.

Zmarł w sędziwym wieku 91 lat.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Konfederacya generalna omnium ordinum Regni et Magni Ducatus Lithuaniae na konwokacyi generalney Warszawskiej uchwalona [...] 27 (słow. [...] kwietnia [...] 1733, s. 35.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Adam Boniecki: Lanckorońscy herbu Zadora. [W:] Herbarz Polski.
  • Hr. Seweryn Uruski: Lanckorońscy herbu Zadora. [W:] Rodzina. Herbarz szlachty polskiej.