Współczynniki Clebscha-Gordana

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Współczynniki Clebscha-Gordana – współczynniki liczbowe pojawiające się w rozkładzie stanów kwantowych, będących stanami własnymi operatorów momentu pędu, spinu bądź izospinu. Wartości współczynników Clebscha-Gordana są stabelaryzowane. Współczynniki te zostały wprowadzone przez niemieckich matematyków Alfreda Clebscha i Pawła Gordana, w związku z rozwojem teorii niezmienników.

Sprzężenie dwóch stanów kwantowych[edytuj | edytuj kod]

Jeżeli dwa stany kwantowe oraz opisane liczbami kwantowymi momentu pędu orbitalnego/spinowego oraz oraz liczbami kwantowymi oraz opisującymi rzuty wektorów momentu pędu na wybraną oś sprzęgają się ze sobą, to powstający stan jest superpozycją stanów tj.

przy czym:
  • – współczynniki Clebscha-Gordana.

Rozkład danego stanu sprzężonego[edytuj | edytuj kod]

Słuszna jest też relacja odwrotna, pozwalająca znaleźć rozkład danego stanu sprzężonego w bazie stanów niesprzężonych

przy czym oraz takie że:
  • lub lub

Stany kwantowe operatora izospinu[edytuj | edytuj kod]

Współczynniki Clebscha-Gordana znajdują ważne zastosowanie w znajdowaniu stanów po sprzężeniu stanów izospinowych oddziałujących cząstek lub w rozkładzie stanu sprzężonego w bazie dwóch stanów niesprzężonych – pozwala to np. obliczać amplitudy rozpraszania oddziałujących cząstek lub względne prawdopodobieństwa rozpadu danej cząstki na inne cząstki elementarne. Z uwagi na to, że operatory izospinu i rzutu izospinu na wybraną oś mają identyczne własności algebraiczne jak operatory orbitalnego i spinowego momentu pędu, współczynniki Clebscha-Gordana są takie same, jak w przypadku stanów momentu pędu.

Przykład: sprzężenie stanów [edytuj | edytuj kod]

Omówimy tu sposób wykorzystania tabel ze współczynnikami C-G na podstawie przypadku sprzęgania stanów o liczbach kwantowych

(1) W kolejnych wierszach tabel podane są możliwe wartości

(2) Współczynniki C-G dla danych wartości i wartości są na skrzyżowaniu kolumny z wartościami oraz wiersza w wartościami – podano je wytłuszczonym drukiem.Przy czym z podanych wartości liczbowych należy wyciągnąć pierwiastek kwadratowy, zostawiając ewentualny znak – przed pierwiastkiem.

j 1
m 1
m1, m2 +1/2, +1/2 1
cd.
j 1 0
m 0 0
m1, m2 1/2, −1/2 1/2 1/2
m1, m2 −1/2, 1/2 1/2 −1/2
cd.
j 1
m −1
m1, m2 −1/2, −1/2 1

Np. dla mamy

  • dla współczynnik
  • dla współczynnik

Na podstawie tabel odczytujemy: (a) stany sprzęgają się w stan tj.

(b) stany sprzęgają się w superpozycję stanów tj.

(c) stany sprzęgają się w superpozycję stanów tj.

(d) stany sprzęgają się w stan tj.

Przykład: Rozkład danego stanu sprzężonego[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie powyższych tabel można znaleźć rozkład danego stanu sprzężonego w bazie stanów niesprzężonych: tym razem znajdujemy tabelę z odpowiednimi wartościami a następnie odczytujemy współczynniki C-G w kolumnie, odpowiadającej tym wartościom.

Np. niech wtedy liczby mogą mieć wartości:

Na podstawie tabel odczytujemy:

(a) stan rozkłada się w pojedynczy sposób

(b) stan rozkłada się na superpozycję stanów

(c) stan rozkłada się w pojedynczy sposób

(d) stan rozkłada się na superpozycję stanów

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]