Wydłużenie płata
Wygląd
Wydłużenie płata – miara smukłości płata i oznaczane jest wskaźnikiem Oblicza się je, dzieląc kwadrat rozpiętości przez powierzchnię nośną.
gdzie:
- – rozpiętość płata,
- – powierzchnia nośna płata.
Płaty o wysokim wydłużeniu posiadają niską cięciwę skrzydła i cechują się niskim oporem indukowanym – z tego względu chętnie są stosowane w szybownictwie. W samolotach duże wydłużenie płata przyczynia się do mniejszej prędkości lądowania, dobrego wznoszenia, wysokiego pułapu lotu – łatwo jest uzyskać cechy STOL. Przykładem takiej konstrukcji jest An-28 i polska modernizacja tej maszyny – PZL M28, samoloty francuskiej firmy Hurel Dubois, Lockheed U-2.
Płaty o niskim wydłużeniu są stosowane w samolotach osiągających duże prędkości (np. F-104).
Zdjęcia
[edytuj | edytuj kod]-
Płat o małym wydłużeniu w samolocie Piper PA-28 Cherokee
-
Płat o małym wydłużeniu w samolocie F-104
-
Płat o małym wydłużeniu w samolocie MiG-21
-
Płat o małym wydłużeniu w samolocie X-3
-
Płat o dużym wydłużeniu w szybowcu Glaser-Dirks DG-808
-
Płat o bardzo dużym wydłużeniu w szybowcu Eta
-
Płat o bardzo dużym wydłużeniu w mięśniolocie Daedalus
-
Płat o dużym wydłużeniu w samolocie Dash 8 Q400
-
Płat o dużym wydłużeniu w samolocie Lockheed U-2
-
Płat o bardzo dużym wydłużeniu w samolocie Hurel Dubois HD31
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Andrzej Abłamowicz, Władysław Nowakowski, Podstawy aerodynamiki i mechaniki lotu, Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Warszawa 1980, s. 207.