Przejdź do zawartości

Wytrzymałość na rozciąganie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wykres statycznego rozciągania próbki z materiału ciągliwego (plastycznego); – naprężenie rzeczywiste (z uwzględnieniem przewężenia próbki); – naprężenie umowne (siła rozciągająca odniesiona do pola przekroju początkowego ).

Wytrzymałość na rozciąganie to naprężenie odpowiadające największej sile rozciągającej uzyskanej w czasie statycznej próby rozciągania, odniesionej do pierwotnego pola przekroju poprzecznego tej próbki[1]:

gdzie:

– największa siła rozciągająca niepowodująca przewężenia próbki,
– pole przekroju poprzecznego roboczej części przed obciążeniem próbki.

Na wykresie z próby rozciągania reprezentowane jest przez maksimum krzywej.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Marek Blicharski: Wstęp do inżynierii materiałowej. Warszawa: WNT, 2003. ISBN 978-83-204-3499-6.