Przejdź do zawartości

Wąwóz Olduvai

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wąwóz Olduvai 2011

Wąwóz Olduvai lub Oldupai – wąwóz położony w północno-zachodniej Tanzanii[1] przy granicy Parku Narodowego Serengeti (prowincja Arusha) na obszarze Wielkich Rowów Afrykańskich (wąwóz stanowi boczne odgałęzienie głównego rowu).

W wąwozie Olduvai znajduje się jedno z najsłynniejszych stanowisk archeologicznych i antropologicznych. Pierwszego odkrycia w wąwozie dokonał profesor Hans Reck z Uniwersytetu Berlińskiego w roku 1913. Stanowisko zasłynęło między innymi z odkryć dokonanych przez łowców hominidów — małżeństwo Louisa i Mary Leakeyów (1931 Louis L., 1959 Mary L.) oraz prac kontynuowanych przez członków ich rodzin.

Warstwy geologiczne wąwozu zawierały ślady obecności człowieka i innych gatunków człowiekowatych datowane na 2,6-1,7[1] mln lat. Znaleziono wiele szczątków ludzkich (Paranthropus boisei, australopitek, pitekantrop[1]) i zwierzęcych oraz narzędzia kamienne. Najstarsze artefakty z najgłębszego poziomu Bed I nazwano, od nazwy wąwozu, wyrobami kultury olduwajskiej[1], a młodsze zaliczane są do kultury aszelskiej.

Na granicy Olduvai mieści się muzeum, w którym prezentowane są wystawy obrazujące historię wąwozu. Znaleziska z wąwozu pozwoliły pierwszy raz na oszacowanie bezwzględnego wieku australopiteków z pomocą metody argonowo-potasowej oraz dowiodły, że rzeczywiście australopiteki produkowały narzędzia (wcześniej był to temat sporny)[1].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e praca zbiorowa: Encyklopedia Powszechna PWN. T. 3. M-R. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1975, s. 362.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]