Władimir Bazowski

Władimir Bazowski
Владимир Николаевич Базовский
Data i miejsce urodzenia	28 lipca 1917 ; Nowozybkow
Data i miejsce śmierci	4 maja 1993 ; Moskwa
	Szef Głównego Zarządu Państwowej Kontroli Celnej przy Radzie Ministrów ZSRR
Okres	od 1986; do 1989
Przynależność polityczna	KPZR
	Ambasador ZSRR w Bułgarii
Okres	od 1972; do 1979
	Ambasador ZSRR na Węgrzech
Okres	od 1982; do 1985
	Odznaczenia

Władimir Nikołajewicz Bazowski (ros. Владимир Николаевич Базовский, ur. 15 sierpnia^?/28 sierpnia 1917 w Nowozybkowie, zm. 4 maja 1993 w Moskwie) – radziecki polityk, dyplomata, członek KC KPZR (1976-1990), I sekretarz Komitetu Obwodowego KPZR w Nowogrodzie Wielkim (1961-1972).

W 1936 ukończył technikum przemysłowe i został technikiem-konstruktorem, 1941-1946 służył w Armii Czerwonej, od 1942 w WKP(b). Instruktor i sekretarz rejonowego komitetu Komsomołu, kierownik wydziału rejonowego komitetu partyjnego, 1947 ukończył Leningradzki Instytut Przemysłu Chłodniczego. 1960-1961 pracował w KC KPZR, od 11 kwietnia 1961 do 4 maja 1972 I sekretarz Nowogrodzkiego Komitetu Obwodowego KPZR. Od 31 października 1961 do 24 lutego 1976 zastępca członka, a od 5 marca 1976 do 2 lipca 1990 członek KC KPZR. Od 4 maja 1972 do 8 maja 1979 ambasador nadzwyczajny i pełnomocny ZSRR w Bułgarii, od marca 1979 do stycznia 1982 zastępca kierownika Wydziału KC KPZR, od 18 stycznia 1982 do 19 lipca 1985 ambasador nadzwyczajny i pełnomocny ZSRR na Węgrzech. Od lipca 1985 do kwietnia 1986 zastępca kierownika Wydziału KC KPZR, od 15 kwietnia 1986 do 16 czerwca 1989 szef Głównego Zarządu Państwowej Kontroli Celnej przy Radzie Ministrów ZSRR, następnie na emeryturze. Deputowany do Rady Najwyższej ZSRR od 6 do 8 kadencji.

Odznaczenia i nagrody

Order Lenina (dwukrotnie)
Order Czerwonego Sztandaru (dwukrotnie)
Order Wojny Ojczyźnianej II klasy
Order Czerwonej Gwiazdy
Order „Znak Honoru” (dwukrotnie)
Nagroda Dymitrowowska (Bułgaria)
Order Przyjaźni i Pokoju (Węgry)

Bibliografia