Y (1905)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Y (1906))
Y (Q37)
ilustracja
Klasa

okręt podwodny

Historia
Stocznia

Arsenal de Toulon

Wodowanie

24 lipca 1905

 Marine nationale
Wejście do służby

1906

Wycofanie ze służby

maj 1909

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność
• na powierzchni
• w zanurzeniu


213 ton
226 t

Długość

44,9 m

Szerokość

3 m

Zanurzenie

2,8 m

Zanurzenie testowe

30 m

Rodzaj kadłuba

jednokadłubowy

Materiał kadłuba

stal

Napęd
silnik Diesla o mocy 250 KM
1 śruba
Prędkość
• na powierzchni
• w zanurzeniu


10 węzłów
6 w.

Wyrzutnie torpedowe

5 x 450 mm

Załoga

15

Y (Q37) – francuski eksperymentalny okręt podwodny z początku XX wieku. Został zwodowany 24 lipca 1905 roku w stoczni Arsenal de Toulon i ukończony w roku 1906. Okręt został rozbrojony i skreślony z listy floty w maju 1909 roku.

Projekt i dane taktyczno–techniczne[edytuj | edytuj kod]

„Y” został zaprojektowany przez inż. Émile’a Bertina[1][2]. Na jednostce tej eksperymentalnie użyto do napędu na powierzchni i w zanurzeniu jedynie silnik Diesla[1][2].

„Y” był małym okrętem podwodnym o konstrukcji jednokadłubowej. Długość całkowita wykonanej ze stali jednostki wynosiła 44,9 metra, szerokość 3 metry i zanurzenie 2,8 metra[1][2]. Wyporność w położeniu nawodnym wynosiła 213 ton, a w zanurzeniu 226 ton[2][3][a]. Okręt napędzany był na powierzchni i w zanurzeniu przez silnik Diesla o mocy 250 koni mechanicznych (KM)[1][2]. Jednośrubowy układ napędowy zapewniał prędkość 10 węzłów na powierzchni i 6 węzłów w zanurzeniu[1][2]. Dopuszczalna głębokość zanurzenia wynosiła 30 metrów[3].

Okręt wyposażony był w dwie wewnętrzne wyrzutnie torped kalibru 450 mm na dziobie jednostki oraz trzy zewnętrzne (jedna na rufie i dwie systemu Drzewieckiego), z łącznym zapasem sześciu torped[1][2][3]. Załoga okrętu składała się z 15 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][2].

Budowa i przebieg służby[edytuj | edytuj kod]

„Y” zbudowany został w Arsenale w Tulonie[1][2]. Okręt został zwodowany 24 lipca 1905 roku[1][2] i ukończony został w roku 1906[3]. Jednostka otrzymała numer burtowy Q37[2]. Koszt budowy okrętu wyniósł 924 300 franków (36 972 £)[2].

Okręt był używany do prób i eksperymentów i nigdy nie został przyjęty w skład Marine nationale[1][2]. W 1907 roku planowano zamontowanie na okręcie silnika elektrycznego, jednak ostatecznie pomysłu tego nie zrealizowano[1][2]. Okręt został rozbrojony i wycofany ze służby w maju 1909 roku[2][3][b].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Paul E. Fontenoy podaje, że okręt miał wyporność 178 ton w położeniu nawodnym i 253 tony w zanurzeniu[1].
  2. ↑ Paul E. Fontenoy podaje, że nastąpiło to 1 marca 1909 roku[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m Fontenoy 2007 ↓, s. 79
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: 1985, s. 208.
  3. ↑ a b c d e Ivan Gogin: Y submarine (1906). NAVYPEDIA. [dostęp 2016-11-21]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2007. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
  • Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
  • Ivan Gogin: Y submarine (1906). NAVYPEDIA. [dostęp 2016-11-21]. (ang.).

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Y_(1905)&oldid=71725951”