Yoandris Salinas

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Yoandris Salinas Luis
Pseudonim

"El Nino"

Data i miejsce urodzenia

20 września 1985
Ciego de Avila

Obywatelstwo

Kuba

Styl walki

praworęczny

Kategoria wagowa

superkogucia

Bilans walk zawodowych
Liczba walk

23

Zwycięstwa

20 (KO 13)

Porażki

1

Remisy

2

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Kuba
Igrzyska Panamerykańskie
brąz Rio de Janeiro 2007 (waga musza)
Igrzyska Ameryki Środkowej i Karaibów
srebro Cartagena 2006 (waga musza)

Yoandris Salinas Luis (ur. 20 września 1985) – kubański bokser kategorii superkoguciej.

Kariera amatorska[edytuj | edytuj kod]

W 2005 r. Salinas zdobył brązowy medal na Mistrzostwach Kuby. W kategorii muszej, Salinas niespodziewanie przegrał swoją półfinałową walkę z 16-letnim Ronielem Iglesiasem[1]. Na kolejnych mistrzostwach kraju, w 2006 r. Salinas zdobył złoty medal w tej samej kategorii, pokonując Andry'ego Laffitę[2]. Dzięki zwycięstwu Salinas wziął udział w Igrzyskach Ameryki Środkowej i Karaibów. Kubańczyk zdobył srebrny medal, przegrywając w finale minimalnie, jednym punktem z Dominikańczykiem Juanem Payano[3]. Podczas 46. Mistrzostw Kuby Salinas po raz kolejny zdobył złoty medal, pokonując po raz kolejny, na punkty (16:9) Laffitę[4]. Dzięki zwycięstwu na krajowych mistrzostwach Salinas wziął udział w turnieju kwalifikacyjnym na Igrzyska Panamerykańskie w Rio De Janeiro. Kubańczyk został zwycięzca zawodów, pokonując w finale Meksykanina Braulio Ávilę[5]. Na Igrzyskach Panamerykańskich Salinas zdobył brązowy medal w kategorii muszej. Podczas zawodów pokonał Juana Vegę i Alexandra Gueracuco. W półfinale pokonał go McWilliams Arroyo, który zdobył złoty medal. Co ciekawe jego rywal z kwalifikacji Ávila również zdobył brązowy medal w tej samej kategorii wagowej[6]. W 2008 r. Salinas niespodziewanie przegrał w 1/16 finału Mistrzostw Kuby. W wyższej kategorii niż dotychczas, koguciej pokonał go na punkty (7:11) Osieris Hernández[7]. W 2009 r. Salinas na kolejnych Mistrzostwach Kuby wystartował w kategorii koguciej. Salinas zdobył srebrny medal, przegrywając w finale ze srebrnym medalistą olimpijskim Yankielem Leónem[8]

Kariera zawodowa[edytuj | edytuj kod]

Po ucieczce z Kuby w 2009 r. Salinas przeszedł na zawodowstwo. Kubańczyk zadebiutował 4 grudnia 2009 r., mając za rywala bardzo doświadczonego reprezentanta Portoryko Felixa Floresa. Salinas okazał się zdecydowanie lepszy w cztero-rundowym pojedynku, pokonując Floresa bardzo wysoko na punkty (40-32, 39-33, 40-32). Była to czwarta porażka Portorykańczyka z rzędu. Po dwóch kolejnych zwycięstwach rywalem Kubańczyka był niepokonany Meksykanin Danny Aquino. Salinas zwyciężył niejednogłośnie na punkty w tym pojedynku. Dwóch sędziów wskazało przewagę Kubańczyka w stosunku 39-37 a trzeci sędzia Toby Tamarkin widział taką samą przewagę, ale młodszego Meksykanina[9]. 16 lipca 2011 r. Salinas zmierzył się z bardzo doświadczonym Kolumbijczykiem Johnem Moliną. Kolumbijczyk w 2002 r. walczył o mistrzostwo świata, remisując w pojedynku z Nelsonem Dieppą po technicznej decyzji sędziów. Walka została przerwana przez przypadkowe zderzenie głowami[10]. Niepokonany Kubańczyk bez problemów pokonał Molinę, nokautując go w trzeciej rundzie pojedynku. Salinas dzięki zwycięstwu nad Kolumbijczykiem zdobył pas WBC Latino w kategorii superkoguciej[11]. Kubańczyk nie bronił tytułu WBC, który zdobył w poprzednim pojedynku. Już dwa tygodnie później, 30 lipca Salinas zmierzył się z Nikaraguańczykiem Carlosem Rivasem. Stawką pojedynku był pas WBA Fedebol w kategorii superkoguciej. Niepokonany Kubańczyk zwyciężył po dziewięciu rundach bardzo wysoko na punkty, zdobywając drugi pas w zawodowej karierze[12].

12 sierpnia 2011 r. Salinas pokonał Kolumbijczyka Felipe Almanzę. Kubańczyk wygrał przez nokaut w trzeciej rundzie. Zwycięzca dominował w tym pojedynku od początkowego gongu, zaskakując rywala szybkimi kombinacjami ciosów i ringową agresją. Walka zakończyła się w trzecim starciu, gdy Kolumbijczyk dał się wyliczyć po bardzo precyzyjnym ciosie z prawej ręki[13]. 22 października Kubańczyk przystąpił do pojedynku z Nehomarem Cermeño. Cermeño był w przeszłości posiadaczem mistrzostwa świata WBA w kategorii koguciej, ale był to tytuł tymczasowy. W walce o pełnoprawny tytuł został dwukrotnie pokonany przez Anselmo Moreno[14][15]. Walka odbyła się w Panamie, na terenie rywala. Po ośmiu rundach sędziowie niejednogłośnie ogłosili remis. Jeden sędzia wskazał 77-75 na Kubańczyka, drugi 75-77 na korzyść Wenezuelczyka a ostatni sędzi wskazał remis, punktując 76-76. Stawką walki był wakujący pas NABA w wersji USA[16]. Po tej walce, Salinas stoczył kolejne 3. pojedynki przed obroną pasa WBA Fedebol. 25 listopada 2011 r. pokonał przez techniczny nokaut w drugiej rundzie Aneudy'ego Matosa[17], 7 stycznia następnego roku Danny'ego Erazo[18] a 17 lutego, w swoim siedemnastym pojedynku zwyciężył przez techniczny nokaut w ósmej rundzie, doświadczonego Nikaraguańczyka Bismarcka Alfaro[19]. Do pierwszej obrony pasa WBA Fedebol w kategorii superkoguciej Salinas przystąpił 19 maja 2012 r., mając za rywala Imera Velásqueza. Kubańczyk łatwo obronił pas, nokautując rywala w szóstej rundzie pojedynku, który zaplanowany był na dziewięć rund[20].

23 lipca 2012 r. rywalem Salinasa był Dominikanczyk Geyci Lorenzo. Walka odbyła się na terenie rywala, w legendarnej hali nazwanej imieniem boksera Carlosa Teo Cruza. Salinas łatwo wygrał w tym pojedynku, zwyciężając przez poddanie rywala w szóstej rundzie. Wcześniej, w rundzie pierwszej Lorenzo był liczony[potrzebny przypis]. Następny pojedynek Salinas stoczył zaledwie trzy dni później, pokonując w czwartej rundzie Jose Anibala Cruza[21]. 6 października Salinas pokonał jednogłośnie na punkty Nikaraguańczyka Eliecera Lanzasa[22]. 5 października 2013 r. Salinas zmierzył się z mistrzem świata WBA w kategorii superkoguciej, Brytyjczykiem Scottem Quiggiem[23]. Pojedynek odbył się na terenie mistrza w O2 Arena, w Londynie. Po dwunastu rundach decyzją większości sędziowie ogłosili remis. Opinie ekspertów na temat werdyktu były podzielone. Jedni uważali, że aktywniejszy w początkowych rundach Kubańczyk powinien zwyciężyć a inni twierdzili, że Quigg odrobił straty w drugiej części pojedynku. Dzięki remisowi Quigg obronił tytuł[24]. W kolejnym pojedynku, który odbył się 12 lipca 2014 r. Salinas niespodziewanie doznał pierwszej porażki w karierze, przegrywając przez techniczny nokaut w piątej rundzie. Kubańczyk kontrolował przebieg pojedynku przez pierwsze trzy rundy, wygrywając je. W czwartej rundzie postanowił walczyć z rywalem w półdystansie, co przyniosło pierwsze liczenie w jego karierze. Jego rywal Meksykanin Enrique Quevedo nie wypuścił zwycięstwa z rąk i w piątej rundzie posłał rywala dwukrotnie na deski, co skutkowało poddaniem Kubańczyka przez sędziego[25].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ 44.Playa Giron (Cuban National Championships) – Pinar del Rio - January 23-30 2005 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2014-12-18] (ang.).
  2. ↑ 45.Playa Giron (Cuban National Championships) - Bayamo. amateur-boxing.strefa.pl. [dostęp 2014-12-18]. (ang.).
  3. ↑ 20. Central American and Caribbean Games - Cartagena, Colombia. amateur-boxing.strefa.pl. [dostęp 2014-12-18]. (ang.).
  4. ↑ 46. Playa Giron (Cuban National Championships) - Sancti Spiritus. amateur-boxing.strefa.pl. [dostęp 2014-12-18]. (ang.).
  5. ↑ 1.Panamerican Games Qualifier - Barquismeto, Venezuela. amateur-boxing.strefa.pl. [dostęp 2014-12-18]. (ang.).
  6. ↑ 15. Panamerican Games - Rio de Janeiro, Brazil. amateur-boxing.strefa.pl. [dostęp 2014-12-18]. (ang.).
  7. ↑ 47.Playa Giron (Cuban National Championships) - Holguin. amateur-boxing.strefa.pl. [dostęp 2014-12-18]. (ang.).
  8. ↑ 48.Playa Giron (Cuban National Championships) - Guantanamo. amateur-boxing.strefa.pl. [dostęp 2014-12-18]. (ang.).
  9. ↑ Oliver McCall Tops Fres Oquendo in Florida, Brad Solomon Stays Unbeaten. badlefthook.com. [dostęp 2014-12-18]. (ang.).
  10. ↑ Nelson Dieppa tdraw 2 John Alberto Molina. boxrec.com. [dostęp 2014-12-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-13)]. (ang.).
  11. ↑ Salinas wins WBC Latino title. fightnews.com. [dostęp 2014-12-18]. (ang.).
  12. ↑ Magee wins WBA interim 168 belt. fightnews.com. [dostęp 2014-12-18]. (ang.).
  13. ↑ Welterweight Paredes stops Ramos; Heavyweight Ortiz stops Lyons at Hard Rock in Hollywood FL. headlineboxingnews.com. [dostęp 2014-12-18]. (ang.).
  14. ↑ Saturday Results: Maidana stops Cayo in Vegas, Morales wins in comeback. badlefthook.com. [dostęp 2014-12-18]. (ang.).
  15. ↑ Saturday Night Results: Moreno defeats Cermeno. badlefthook.com. [dostęp 2014-12-18]. (ang.).
  16. ↑ Fight Nehomar Cermeno D SD 8 (8) Yoandris Salinas. boxnews.com.ua. [dostęp 2014-12-18]. (ang.).
  17. ↑ Aneudy Matos. fightsrec.com. [dostęp 2014-12-18]. (ang.).
  18. ↑ Ortos Resultados De la Cartelera Gabriels - Stone. zonadeboxeo.com. [dostęp 2014-12-18]. (ang.).
  19. ↑ A exponer futuro. laprensa.com.ni. [dostęp 2014-12-18]. (hiszp.).
  20. ↑ Yoandris Salinas Vence POT KOT-6 Imer Velasquez. sportenote.com. (hiszp.).
  21. ↑ Thursday 26 July 2012. boxrec.com. [dostęp 2014-12-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (13 grudnia 2014)]. (ang.).
  22. ↑ October 5 - 7 2012. commonboxing.com. [dostęp 2014-12-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-10)]. (ang.).
  23. ↑ Scott Quigg boxes Yoandris Salinas for WBA title on Haye v Fury card. reliancepc.co.uk. [dostęp 2014-12-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (8 grudnia 2014)]. (ang.).
  24. ↑ Slow starter Quigg forced to settle for draw against Salinas but holds on to world title. dailymail.co.uk. [dostęp 2014-12-18]. (ang.).
  25. ↑ Tomoki Kameda, Enrique Quevedo win by KO. ringtv.craveonline.com. [dostęp 2014-12-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (17 grudnia 2014)]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Yoandris_Salinas&oldid=72219123”