Złamanie Hoffy
 Zdjęcie rentgenowskie obrazujące obustronnie złamanie Hoffy kłykcia przyśrodkowego kości udowej[1] | |
| Klasyfikacje | |
| ICD-10 |
S72.4 |
|---|---|
| DiseasesDB | |
Złamanie Hoffy (in. fragment Hoffy ang. Hoffa fracture) – rzadka postać złamania nasady dalszej kości udowej, pod postacią fragmentu kłykcia kości udowej w kształcie wieńca, zlokalizowanego częściowo w obrębie stawu kolanowego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Złamanie Hoffy zostało opisane po raz pierwszy 1882 roku przez Friedricha Buscha[1][2], następnie w 1904 przez Alberta Hoffę, od nazwiska którego jest eponimem[1][3].
Epidemiologia[edytuj | edytuj kod]
Złamanie Hoffy stanowi poniżej 1% złamań nasady dalszej kości udowej[1]. Złamanie kłykcia przyśrodkowego stanowi 25%, natomiast złamanie kłykcia bocznego 75% tego typu złamań[4].
Etiologia[edytuj | edytuj kod]
Do złamania Hoffy kłykcia bocznego dochodzi w przypadku uderzenia z kierunku przedniotylnego przy zgiętych i przywiedzionych kolanach, a kłykcia przyśrodkowego przy bezpośrednim uderzeniu w przyśrodkową cześć kolana przy zgiętych kolanach[4].
Obraz kliniczny[edytuj | edytuj kod]
Objawy złamania Hoffy są następujące[1]:
- duży obrzęk kolana
- krwawienie do stawu kolanowego
- nie występuje zniekształcenie kończyny dolnej
Klasyfikacja[edytuj | edytuj kod]
Złamanie Hoffy to złamanie typu według AO/OTA 33-B3[5].
.jpg)
Diagnostyka różnicowa[edytuj | edytuj kod]
Rozpoznanie złamania Hoffy opiera się na badaniu przedmiotowym, zdjęciu rentgenowskim oraz tomografii komputerowej[1][8]. W 30% złamanie Hoffy jest niewidoczne na zdjęciach rentgenowskich i wtedy rozpoznanie jest stawiane na podstawie tomografii komputerowej w projekcji osiowej[4][8].
Leczenie[edytuj | edytuj kod]
Leczenie jest operacyjne (zarówno klasyczne jak i w artroskopii)[8][9]. Wskazane jest wczesne nastawienie nastawienie złamania wraz z wewnętrznym zespoleniem złamania oraz wczesna rehabilitacja celem przywrócenia funkcji kończyny[4]. Leczenie zachowawcze jest związane z możliwością wystąpienia powikłań zarówno związanych z możliwością przemieszczenia się odłamów jak długotrwałym unieruchomieniem kończyny i powinno być zastrzeżone w przypadku stabilnych złamań z przemieszczeniem[1].
Rokowanie[edytuj | edytuj kod]
Leczenie operacyjne zwykle prowadzi do uzyskania zrostu odłamów i powrotu funkcji kolana, leczenie zachowawcze obarczone jest większym ryzykiem wystąpienia zaników mięśniowych i sztywności stawu[1][6][4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h
S. Koné, A. Bana, SA. Touré, S. Koné i inni. Hoffa fracture of medial unicondylar and bilateral in a man: a rare case.. „Pan Afr Med J”. 20, s. 382, 2015. DOI: 10.11604/pamj.2015.20.382.6092. PMID: 26185572.
- ↑ Friedrich Busch: Allgemeine Orthopädie, Gymnastik und Massage.. Leipzig: Verlag von F. C. W. Vogel, 1882.
- ↑ Albert Hoffa: Lehrbuch der Frakturen und Luxationen für Ärzte und Studierende. Stuttgart: Ferdinand Enke-Verlag, 1904, s. 453. ISBN 978-58-820-0305-9. [dostęp 2017-04-02].
- ↑ a b c d e f C. Kapoor, A. Merh, M. Shah, P. Golwala. A Case of Distal Femur Medial Condyle Hoffa Type II(C) Fracture Treated with Headless Screws.. „Cureus”. 8 (9), s. e802, Sep 2016. DOI: 10.7759/cureus.802. PMID: 27790391.
- ↑ AO/OTA Fracture and Dislocation Classification. AO Foundation, 1984. [dostęp 2017-04-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-21)]. (ang.).
- ↑ a b SL. Lewis, JL. Pozo, WF. Muirhead-Allwood. Coronal fractures of the lateral femoral condyle.. „J Bone Joint Surg Br”. 71 (1), s. 118-20, Jan 1989. PMID: 2914979.
- ↑ J. Letenneur, PE. Labour, JM. Rogez, J. Lignon i inni. [Hoffa's fractures. Report of 20 cases (author's transl)].. „Ann Chir”. 32 (3-4). s. 213-9. PMID: 697301.
- ↑ a b c David E. Brown, Randall D. Neumann, Artura Dziaka (red. wydania polskiego): Sekrety ortopedii.. Wrocław: Wydawnictwo Medyczne Urban & Partner, 2006, s. 427. ISBN 978-83-89581-98-3.
- ↑ E. Ercin, E. Baca, C. Kural. Arthroscopic Treatment of Isolated Hoffa Fractures.. „J Knee Surg”, 2017. DOI: 10.1055/s-0037-1598108. PMID: 28219089.
