Zachylnik błotny
| ||
| ||
| Systematyka[1][2] | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | rośliny | |
| Podkrólestwo | rośliny zielone | |
| Nadgromada | telomowe | |
| Gromada | naczyniowe | |
| Klasa | paprocie | |
| Podklasa | paprotkowe | |
| Rząd | paprotkowce | |
| Rodzina | zachylnikowate | |
| Rodzaj | zachylnik | |
| Gatunek | zachylnik błotny | |
| Nazwa systematyczna | ||
| Thelypteris palustris Schott Gen. fil. t. 10. 1834 | ||
| Synonimy | ||
Zachylnik błotny, nerecznica błotna (Thelypteris palustris) – gatunek należący do rodziny zachylnikowatych. Występuje w północnej Eurazji i Ameryce Północnej. W Polsce gatunek pospolity.
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Roślina osiąga od 30 do 60 cm wysokości. Kłącze czołgające się. Liście dwukrotnie pierzaste, w zarysie lancetowate, u nasady słabo zwężone, jasnozielone, młode pod spodem pokryte rzadkimi łuskami i gruczołowatymi włoskami, rozwinięte gładkie i bez włosów. Odcinki pierwszego rzędu równowąskolancetowate, u nasady silnie zwężone, głęboko pierzastosieczne. Odcinki drugiego rzędu całobrzegie, lancetowate. Na dychotomicznie rozgałęzionych nerwach końcowych osadzone są kupki. Zawijki drobne.
Ekologia[edytuj | edytuj kod]
Jest to roślina trwała. Występuje od lipca do sierpnia na bagnach, bagnistych łąkach, w olszynach, częsta na niżu, w górach rzadsza. Wraz z trzciną lub pałką jest gatunkiem charakterystycznym zespołu szuwaru paprociowego (pła nerecznicowego) Thelypteridi-Phragmitetum.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Michael A. Ruggiero, Dennis P. Gordon, Thomas M. Orrell, Nicolas Bailly, Thierry Bourgoin, Richard C. Brusca, Thomas Cavalier-Smith, Michael D. Guiry, Paul M. Kirk. A Higher Level Classification of All Living Organisms. „PLOS ONE”. 10(6): e0130114, 2015. DOI: 10.1371/journal.pone.0119248.
- ↑ The Pteridophyte Phylogeny Group, A community-derived classification for extant lycophytes and ferns, „Journal of Systematics and Evolution”, 54 (6), 2016, s. 563–603, DOI: 10.1111/jse.12229.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bolesław Broda, Jakub Mowszowicz: Przewodnik do oznaczania roślin leczniczych, trujących i użytkowych. Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1973.