Zamachy w Taszkencie (1999)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zamachy w Taszkencie
Ilustracja
Budynki rządowe Republiki Uzbekistanu,
w pobliżu których doszło do zamachów
Państwo

 Uzbekistan

Miejsce

Taszkent

Data

16 lutego 1999

Liczba zabitych

16

Liczba rannych

>100

Typ ataku

samochód-pułapka

Położenie na mapie Taszkentu
Mapa konturowa Taszkentu, w centrum znajduje się punkt z opisem „miejsce zdarzenia”
Położenie na mapie Uzbekistanu
Mapa konturowa Uzbekistanu, po prawej znajduje się punkt z opisem „miejsce zdarzenia”
Ziemia41°18′54″N 69°16′02″E/41,315000 69,267222

Zamachy w Taszkencie – zamachy bombowe wykonane przy pomocy sześciu samochodów pułapek w dniu 16 lutego 1999 roku w Taszkencie w Uzbekistanie. Samochody eksplodowały w przeciągu półtorej godziny pod różnymi budynkami rządowymi. W wyniku zamachów zginęło 16 osób, a ponad 100 zostało rannych. Prawdopodobnie celem zamachów był prezydent Uzbekistanu Islom Karimov[1].

Uzbecki rząd wskazał Islamski Ruch Uzbekistanu jako sprawców zamachów, jednak analitycy podają to w wątpliwość. Inne teorie wskazują na powiązanie z zamachami Federacji Rosyjskiej lub rządu Tadżykistanu, ale nie znalazły one żadnego potwierdzenia[1].

Przebieg[edytuj | edytuj kod]

Według oficjalnej wersji czterech lub pięciu mężczyzn porzuciło samochód pełen materiałów wybuchowych pod głównym wejściem do budynku Rady Ministrów na kilka minut przed przemówieniem prezydenta Isloma Karimova, po czym nastąpił wybuch. Kilka minut wcześniej około sto metrów dalej miała miejsce inna eksplozja samochodu i strzelanina, co odwróciło uwagę strażników. Napastnicy zdołali uciec z miejsca zdarzenia[1].

Śledztwo[edytuj | edytuj kod]

Według FSB podczas zamachów w Taszkencie użyto azotanu amonu i proszku aluminiowego jako materiału wybuchowego, a terroryści mieli być szkoleni w Czeczenii w ośrodkach prowadzonych przez Szamila Basajewa i Ibn al-Chattaba[2].

Konsekwencje[edytuj | edytuj kod]

Dwie godziny po zamachach prezydent Karimov oskarżył Islamski Ruch Uzbekistanu o ich przygotowanie. Szacowana liczba zatrzymanych waha się od kilkuset do pięciu tysięcy osób[1].

W 1999 roku zostało otwarte więzienie Jaslyk w celu przetrzymywania tysięcy podejrzanych o powiązania z zamachami[3].

W styczniu 2000 dzień przed rozpoczęciem ramadanu rząd ogłosił egzekucję kilku z rzekomych sprawców zamachów[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Abdumannob Polat, Nicloai Butkevich, Unraveling the Mystery of the Tashkent Bombings: Theories and Implications [online], styczeń 2000 [dostęp 2022-12-22] (ang.).
  2. Подробная информация :: Федеральная Служба Безопасности [online], www.fsb.ru [dostęp 2022-12-22] (ros.).
  3. Uzbekistan's 'House Of Torture' [online], RadioFreeEurope/RadioLiberty [dostęp 2022-12-22] (ang.).