Zamek w Besiekierach
52°09′12″N 18°57′54″E/52,153333 18,965000 nr rej. 77-V-1 z 29.03.1949 oraz 66 z 1.08.1967[1]
| |
.jpg) Ruiny zamku od północno-zachodniej strony | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Typ budynku |
zamek |
| Styl architektoniczny | |
| Rozpoczęcie budowy |
ok. 1500 r. |
Położenie na mapie gminy Grabów  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa łódzkiego  | |
Położenie na mapie powiatu łęczyckiego  | |
| 52°09′12″N 18°57′54″E/52,153333 18,965000
| |
Zamek w Besiekierach − ruiny późnogotyckiego zamku, położonego we wsi Besiekiery, w powiecie łęczyckim, w województwie łódzkim.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Zamek powstał prawdopodobnie na przełomie XV i XVI w. Źródła nie podają jasno, kto był inicjatorem jego budowy. Starsze poglądy wskazują na wojewodę łęczyckiego Mikołaja Sokołowskiego herbu Pomian, lecz istnienie takiego urzędnika jest niepotwierdzone i wysoce wątpliwe. Zatem budowę należy łączyć z jednym ze stolników brzeskich: Mikołajem Sokołowskim (1496–1502) lub Wojciechem Sokołowskim (1502–1529). W końcu XVI w. zamek należał do Andrzeja Batorego, a następnie do jego córki Zofii Batorówny (1629–28.03.1685) i Jerzego Rakoczego II (1621–1660). Warto zauważyć, że Andrzej Batory (1597–1635) to syn Stefana (1564–1635) i Zofii Katarzyny Kostczanki[2] (1550–1639). W połowie XVII w. przebudowy warowni dokonał Jan Szymon Szczawiński, kasztelan i wojewoda brzeskokujawski. Pokryto wtedy ściany tynkami, co znacząco zatarło surowość i późnogotyckie charakter zamku nawodnego. W późniejszych czasach nie prowadzono już istotnych prac budowlanych. Pożar w 1731 r. przyspieszył destrukcję obiektu. W połowie XIX w. pełnił funkcje gospodarcze. Obecnie zamek znajduje się w stanie ruiny.
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Warownię założono na kopcu otoczonym wodami sztucznego stawu. Wzniesiono ją z cegły na kamiennym fundamencie, na planie nieregularnego czworoboku o wymiarach 38 × 40 m. W południowej kurtynie znajdował się budynek bramny o bokach ok. 12 × 12 m. Posiadał on 3 kondygnacje, na każdej z nich znajdowały się 4 izby. Około 1653 r. nadbudowano na nim ośmiokątną wieżyczkę. Na północnym boku zamku powstał główny dom mieszkalny o szerokości ok. 13 m. Posiadał on 3 mniejsze prostokątne izby i kwadratową salę na wschodniej ścianie. W opisie z XVIII w. pomieszczenia te określono jako pokój karmazynowy, pokój marmurowy, sień i izbę wielką. Z izb tych w stronę dziedzińca wychodziło 7 otworów okiennych.
-
Zamek w 1 poł. XIX wieku - mal. Kazimierz Stronczyński -
Ruiny zamku od zachodu (2006) -
Ruiny domu zamkowego -
Narożnik domu zamkowego -
Dziedziniec
.JPG)
.JPG)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo łódzkie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2012-01-28].
- ↑ Jerzy A. Kostka i Roman Robaczewski: Nieznane fakty z życia Zofii Batorowej z Kostków. Materiały do biografii genealogii i historii rodu Kostków herbu Dąbrowa. Białystok-Koszalin: Stowarzyszenie Rodu Kostków, 2015, s. 22 – 25. ISBN 978-83-927099-0-9.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jerzy Antoni Kostka: Kostkowie herbu Dąbrowa. Koszalin: Wyd. Z.P. POLIMER, 2010, s. 81, 255 i 256. ISBN 978-83-89976-40-6. OCLC 751293202.
- L. Kajzer, S. Kołodziejski, J. Salm: Leksykon zamków w Polsce. Warszawa: Arkady, 2012, s. 86-88. ISBN 978-83-213-4158-3.