Przejdź do zawartości

Zasada Landauera

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Zasada Landauera mówi, że wymazanie jednego bitu informacji w otoczeniu o temperaturze wymaga straty (dysypacji) energii (lub wydzielenia ciepła) o wartości co najmniej gdzie stała Boltzmanna równa 1,38 × 10−23 J/K.

Inaczej mówiąc, zasada stwierdza, że wymazywanie informacji pociąga wzrost entropii otoczenia o kB ln2 na bit, a więc dyssypację energii.

W latach 60. Rolf Landauer wykazał, że istnieje fizyczna granica minimalnego wydatku energetycznego koniecznego do wykasowania jednego bitu informacji. Wynosi ona J, gdzie jest stałą Boltzmanna, a temperaturą otoczenia. Oznacza to, że w pewnej chwili w układach klasycznych nie będzie można zmniejszyć produkcji ciepła przez element. Przy rosnącym zagęszczeniu elementów i wzroście częstotliwości taktowania układy te będą produkować coraz więcej ciepła.

Literatura

[edytuj | edytuj kod]
  • R. Landauer, Fundamental Physical Limitations of the Computational Process, Ann. N.Y. Acad. Sci, 426, 162 (1985).

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]