Zawiązek Sztabu Głównego

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Zawiązek Sztabu Głównego (krypt. „Montownia”[1]) – jedna ze struktur, które pozostały w Wielkiej Brytanii po likwidacji Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Struktura miała na celu przygotowanie warunków do odtworzenia Polskich Sił Zbrojnych w wypadku wybuchu III wojny światowej. Z Zawiązkiem byli związani m.in. gen. Tadeusz Bór-Komorowski, gen. Antoni Chruściel, gen. Stanisław Kopański.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Do dnia dzisiejszego nie udało się ustalić dokładnej daty jego powstania. Z materiałów źródłowych wynika, że funkcjonował już w 1947. Był to ściśle zakonspirowany organ, składający się z ok. 20 oficerów, podległy bezpośrednio gen. Andersowi i stanowiący swoistego rodzaju jego „osobisty sztab”. Zawiązek, działały wg reguł konspiracji, a jego istnienie okryte było ścisłą tajemnicą. Najważniejszą rolę w organizacji Zawiązku Sztabu Głównego pełnił Oddział Planowania (od 15 listopada 1952 jako Komitet Planowania) kierowany przez płk. dypl. Henryka Piątkowskiego. Składał się on z czterech stałych członków, podpułkowników dyplomowanych: Leona Bittnera, Zygmunta Jarskiego, Stanisława Jachnika i Ludwika Stankiewicza, którzy czuwali nad całością lub częścią zleconych prac. Zadaniem Zawiązku było opracowywanie wariantów ewentualnego reaktywowania armii polskiej na Zachodzie oraz obserwowanie sytuacji geopolitycznej, w której taka możliwość mogłaby zaistnieć, a także przygotowanie planów ponownej mobilizacji w razie wybuchu III wojny światowej poprzez: rozpracowanie struktur i organizacji wojska w PRL, opracowanie metod działania w celu skłonienia żołnierzy oraz całych formacji WP do przejścia na stronę Zachodu.

Po blokadzie Berlina, czyli pierwszym wielkim kryzysie zimnej wojny w latach 1948–1949, zwłaszcza po wybuchu wojny koreańskiej polscy wojskowi zgodnie stwierdzili, że właśnie nastąpił ten długo wyczekiwany moment[2]. Szczegółowe zagadnienia wymagające specjalistycznych opracowań powierzano Zespołom Wykonawczym, o składzie których decydował Szef Zawiązku Sztabu Głównego. Wśród zespołów najbogatszą dokumentację w postaci mono i politematycznych opracowań wytworzył Oddział Planowania[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Andrzej Zaćmiński, Granica na Odrze i Nysie Łużyckiej w myśli politycznej emigracji polskiej w Wielkiej Brytanii w obliczu zagrożenia III wojną światową (1945-1954), [w:] Przegląd Zachodni, „Przegląd Zachodni”, 4, Instytut Zachodni, Instytut Naukowo-Badawczy im. Zygmunta Wojciechowskiego w Poznaniu, 2003, s. 56.
  2. Generała Andersa akces do NATO [online], polska-zbrojna.pl [dostęp 2020-10-04].
  3. Andrzej Zaćmiński, Koncepcje i próby zachowania oraz odtworzenia Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie (1945-1954), [w:] Rocznik XXXI, „Dzieje Najnowsze”, 31 (4), Warszawa: Wydawnictwo DiG, 1999, s. 46, ISSN 0419-8824 (pol.).