Zbigniew Fijak
Zbigniew Fijak (ur. 14 listopada 1953 w Krakowie[1]) – polski polityk i samorządowiec, działacz opozycji w okresie PRL.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1977 ukończył studia z zakresu etnografii na Uniwersytecie Jagiellońskim. W latach 1977–1990 był pracownikiem Instytutu Etnografii tej uczelni[1]. W 1980 wstąpił do „Solidarności”. Organizował struktury związku na UJ, objął stanowisko sekretarza Komisji Wydziałowej na Wydziale Filozoficzno-Historycznym. Po wprowadzeniu w 1981 stanu wojennego zaangażował się w działalność podziemnych struktur „Solidarności”. W 1982 kierował poligrafią Regionalnej Komisji Wykonawczej. We wrześniu tego roku został tymczasowo aresztowany, w 1983 skazany na karę dwóch lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. Po zarządzeniu wykonania wyroku i osadzeniu w 1983 został wkrótce zwolniony w związku z amnestią. W późniejszym okresie był kilkakrotnie zatrzymywany przez funkcjonariuszy SB. W drugiej połowie lat 80. wchodził w skład Komisji Interwencji i Praworządności Regionu Małopolska NSZZ „Solidarność”.
W 1990 kierował komisja weryfikującą funkcjonariuszy SB w Krakowie. W latach 1990–1998 przez dwie kadencje zasiadał w krakowskiej radzie miasta. Przez rok pracował w Biurze Interwencji Senatu, następnie od 1990 do 1999 był zatrudniony w biurze poselskim Jana Rokity. Do 2002 pełnił funkcję dyrektora Urzędu Miasta Krakowa, później objął stanowisko dyrektora biura organizacyjnego w Małopolskiej Agencji Rozwoju Regionalnego.
Należał kolejno do ROAD, Unii Demokratycznej, Unii Wolności i Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego (i w jego ramach do AWS). W 2002 został członkiem Platformy Obywatelskiej, kierował strukturami tej partii w Krakowie. W 2006 przestał pełnić funkcje partyjne, a na początku września 2010 wystąpił z PO[2].
Członek założyciel Stowarzyszenia Siemacha. W 2018 został przewodniczącym komisji rewizyjnej tej organizacji.
Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 2008[3]
- Krzyż Wolności i Solidarności – 2015[4]
- Medal „Niezłomnym w słowie” – 2011[5]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Fijak Zbigniew, [w:] Władysław Tyrański, Kto jest kim w Krakowie. Lokalne władze, urzędy, instytucje, środowiska. Edukacja, zatrudnienie, pozycja zawodowa, działalność polityczna i społeczna, sympatie polityczne, rodzina, rozrywki i upodobania (dane z 1999 roku), Kraków: Krakowska Agencja Informacyjna, 2000, s. 77, ISBN 83-909309-2-7, OCLC 47866363.
- ↑ Jan Rokita: nie zapisałbym się dziś do Platformy [online], wprost.pl, 12 września 2010 [dostęp 2012-03-31].
- ↑ M.P. z 2009 r. nr 17, poz. 223
- ↑ M.P. z 2015 r. poz. 1227
- ↑ Medal Niezłomnym w Słowie, 13-grudnia.pl [zarchiwizowane 2018-07-02].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Sławomir Chmura, Zbigniew Fijak [online], Encyklopedia Solidarności [dostęp 2023-01-27].
- Absolwenci Wydziału Filozoficzno-Historycznego Uniwersytetu Jagiellońskiego
- Członkowie podziemnych struktur Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”
- Odznaczeni Krzyżem Wolności i Solidarności
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Nagrodzeni Medalem „Niezłomnym w słowie”
- Politycy Akcji Wyborczej Solidarność
- Politycy Platformy Obywatelskiej
- Politycy ROAD
- Politycy Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego
- Politycy Unii Demokratycznej
- Politycy Unii Wolności
- Polscy urzędnicy samorządowi
- Radni Krakowa
- Urodzeni w 1953
- Więźniowie polityczni w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej 1957–1989