Zdzisław Jerzy Ławecki
| |
| komandor | |
| Data i miejsce urodzenia |
28 listopada 1934 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
23 marca 2004 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
30 pułk lotnictwa myśliwsko-szturmowego |
| Odznaczenia | |
 
| |
Zdzisław Jerzy Ławecki (ur. 28 listopada 1934, zm. 23 marca 2004) komandor pilot Marynarki Wojennej, dowódca pułku lotnictwa myśliwsko-szturmowego, zastępca Szefa Lotnictwa Marynarki Wojennej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Zdzisław Jerzy Ławecki urodził się 28.11.2034 r. w Łukowie w rodzinie o kilkuwiekowych tradycjach patriotycznych. W 1954 roku zdał maturę i ukończył szkołę średnią we Wrocławiu. W roku 1954 wstąpił do Oficerskiej Szkoły Lotniczej Nr 5 w Radomiu. 15 sierpnia 1957 r. otrzymał szlify oficerskie i odznakę pilota wojskowego[1].
Po promocji został skierowany do 30 Pułku Lotnictwa Myśliwsko-Szturmowego w Siemirowicach w ramach struktur Marynarki Wojennej: był pilotem, starszym pilotem, a następnie szefem strzelania lotniczego eskadry. W latach 1967-1970 studiował w Akademii Sztabu Generalnego Wojska Polskiego w Rembertowie. Do roku 1971 był starszym nawigatorem, a następnie zastępcą dowódcy 7 Pułku Lotnictwa Myśliwsko-Szturmowego w Siemirowicach Cewicach. 2.05.1975 r. został dowódcą pułku. Od 1.04.1978 r. do momentu przejścia w stan spoczynku w 1990 roku był zastępcą Szefa Lotnictwa w Dowództwie Marynarki Wojennej w Gdyni[1][2].
Był pilotem wojskowym klasy mistrzowskiej z ogólnym nalotem osobistym 3022 godziny na samolotach odrzutowych, głównie myśliwsko-szturmowych Lim-2, Lim-5 i Lim-6. Uważany za znakomitego pilota, obowiązkowy i wymagający, osobiście kierował z okrętu i poligonu wykonywaniem zadań bojowych, ceniony i poważany przez marynarzy i pilotów. Wielokrotnie nagradzany za wykonywanie zadań i jakość dowodzenia. Miał znaczące zasługi w pozyskiwaniu nowego sprzętu lotniczego oraz szkoleniu załóg ratowniczych nad morzem w trudnych warunkach pogodowych[3].
Zmarł 23.03.2004 r. i zgodnie ze swoim życzeniem spoczywa na Cmentarzu Marynarki Wojennej w Gdyni (aleja główna) pośród swoich przyjaciół i kolegów pilotów i marynarzy.
Zaprezentowany w 2018 roku w Księdze chwały lotników polskich na 100 lecie lotnictwa polskiego[3].
Odznaczony m.in.: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1977) i Złotym Krzyżem Zasługi (1972) oraz tytułem honorowym i odznaką „Zasłużony Pilot Wojskowy” (1978).
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Ojciec Marian Ławecki (1903-1969) żołnierz w wojnie 1920-1921, kolejarz, wywodził się z sięgającej wg najstarszych zapisów z XV wieku szlacheckiej rodziny zamieszkującej ziemię łukowską, Januszówka Dziewule. Matka Helena Ławecka z domu Głuchowska (1903-1978)[4][5][6].
Żoną Barbarą Marią Ławecką z domu Dzierża, która żyła w latach 1937-2006, zajmował się aż
do śmierci osobiście z powodu jej choroby i coraz mniejszej sprawności ruchowej.
Syn Wojciech Zdzisław Ławecki nauczyciel akademicki dr, bankowiec, kurator, konsultant,
kolekcjoner i inwestor[1][7][8].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Józef Zieliński, Dowódcy pułków lotnictwa polskiego 1921-2000, Poznań: Redakcja Czasopism WLOP, 2001, s. 364.
- ↑ Józef Zieliński, Polskie lotnictwo wojskowe 1945-2010: rozwój, organizacja, katastrofy lotnicze., Warszawa: Bellona SA: Wojskowe Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne „SWAT”, 2011, s. 135.
- ↑ a b Jerzy Gotowała, Józef Zieliński, Henryk Czyżyk, Księga lotników polskich 1918-2018, Warszawa: Bellona 2018, s. 317.
- ↑ Marek Woliński, Herbarz szlachty ziemi łukowskiej na Lubelszczyźnie Tom I, Wydawnictwo CKH Szczecin, 2011, s. 73, 173.
- ↑ Adam Boniecki i Artur Reiski, Herbarz polski Część I Tom XV, Warszawa: Gebethner i Sp., 1912, s. 235.
- ↑ Andrzej Chojnacki, „Okolice Zbuczyna na przestrzeni dziejów” w ramach „Parafia Zbuczyn na przestrzeni dziejów”, 2019, s. 18.
- ↑ Michał Piotrowski, „Kto jest kim w Poznaniu”, Wydawnictwo Itaka, 1997, s. 135.
- ↑ Wojciech Lawecki - iWealth | LinkedIn [online], linkedin.com [dostęp 2024-05-23] (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jerzy Gotowała, Józef Zieliński, Henryk Czyżyk. Księga lotników polskich 1918-2018. Warszawa: Bellona, 2018. ISBN 978-83-11-15481-0
- Józef Zieliński: Dowódcy pułków lotnictwa polskiego 1921-2000. Poznań: Redakcja Czasopism WLOP, 2001. ISBN 83-909008-6-6.
- Józef Zieliński (red.): Polskie lotnictwo wojskowe 1945-2010: rozwój, organizacja, katastrofy lotnicze. Warszawa: Bellona SA; Wojskowe Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne „SWAT”, 2011. ISBN 978-83-1112-14-09.
- http://aviateam.pl/historia/title;nocne-loty-na-poligon-morski-lmw/
- Adam Boniecki i Artur Reiski Herbarz polski Część I Tom XV, Gebethner i Sp., Warszawa 1912
- Marek Woliński Herbarz szlachty ziemi łukowskiej na Lubelszczyźnie Tom I, Wydawnictwo CKH Szczecin 2011
- Andrzej Chojnacki „Okolice Zbuczyna na przestrzeni dziejów” 2019, w ramach „Parafia Zbuczyn na przestrzeni dziejów”, pod red. Wiesława Charczuka
- http://www.dziewule.pl/zrodla_do_XIX_rejestr_poglownego_dziewule_1674.htl