Zelwianka
| |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Rzeka | |
| Długość | 170 km |
| Powierzchnia zlewni |
1940 km² |
| Średni przepływ |
11 m³/s u ujścia |
| Źródło | |
| Współrzędne | |
| Ujście | |
| Recypient | Niemen |
| Współrzędne | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
Zelwianka (biał. Зaльвянка, ros. Зельвянка) – rzeka w zachodniej Białorusi (obwód grodzieński i brzeski), lewy dopływ Niemna w zlewisku Morza Bałtyckiego. Długość - 170 km, powierzchnia zlewni - 1940 km², średni przepływ u ujścia - 11 m³/s, minimalny - 0,46 m³/s (1969), maksymalny - 289 m³/s (1958), nachylenie - 0,4%.
Źródła w południowej części Wysoczyzny Wołkowyskiej, przez którą w górnym odcinku się przełamuje, płynąc na północ. Zasila zelwiański zbiornik wodny, wypływa na Równinę Nadniemeńską i uchodzi do Niemna w mieście Mosty. Skanalizowana na długości 44,2 km w środkowym biegu. Dolina błotnista, szerokości do 2,5 km, koryto szerokości 15–20 m. Brzegi piaszczyste, strome. System melioracyjny.
Historia
[edytuj | edytuj kod]W czasie wojny polsko-rosyjskiej 1792 roku obroną mostu na Zelwiance wsławił się młody kapitan Józef Sułkowski[1].
W lutym 1919 roku, w czasie wojny polsko-bolszewickiej, rzeka Zelwianka stanowiła linię frontu pomiędzy oddziałami Wojska Polskiego pod dowództwem gen. Iwaszkiewicza i Armią Czerwoną[2].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Hasło река Зельвянка w Белорусский Посейдон (biał. / ros.)
- Zelwa, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 566.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Marian Brandys: Oficer największych nadziei. Warszawa: Iskry, 1964, s. 59.
- ↑ Lech Wyszczelski: Wstępna faza walk. W: Lech Wyszczelski: Wojna polsko-rosyjska 1919–1920. Wyd. 1. Warszawa: Bellona, 2010, s. 57. ISBN 978-83-11-11934-5.